حبیب بابایی خرده تاریخ
می نویسم یادگاری . . .
جمله ها و ابیاتی به عنوان یادگاری به در و دیوار و محل های دیگر می نویسند ، سابقۀ طولانی دارد . کلمۀ « یادگار » از قرن دوم هجری به بعد حتی در اشعار عربی هم دیده می شود و تقریباً در معنی به یاد چیزی کاری را انجام دادن آورده شده است .
در قرون سوم و چهارم یادگارنویسی چنان رایج بوده و یادگارنویسان به اندازه ای به دیوار بنا های قدیمی یادگار می نوشته اند که بسیاری از جهانگردان و مورخین از دیدن این همه خط و خطوط بر در و دیوار شهرها شگفت زده شده اند !
یادگارنویسی منحصر به کودکان یا دیوانگان نبوده ، افراد سالخورده هم در مواردی یادگاری می نوشتند .
شماری از بزرگان و وزرا هم به این درد دچار بوده اند !
اسباب بازی های قدیمی
اسباب بازی برای کودکان و چیز هایی شبیه به عروسک برای دختر بچه ها از روزگار قدیم وجود داشته است .
هر چند که نویسندگان آن زمانها برای این گونه امور اهمیتی قائل نبودند ، امّا از لابه لای نوشته و اشعاری که از آن روزها در دست است ، می توان به وجود این چیزها پی برد .
تا قرن پنجم هجری عروسک برای دختران معمول بوده . چنین پیداست که در ایام عید تصویر حیوانات و شمشیر و سپر چوبی و شیپور سفالی به عنوان اسباب بازی کودکان در بازار فروخته می شده است . در شهر بغداد بازاری مخصوص فروش اسباب بازی کودکان وجود داشته که دارای متصدی هم بوده است .
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 69صفحه 5