یادداشت های یک پسر ناراحت به مناسبت جهانی مخ
شاید بارها با این عبارت روبه رو یا رو در رو یا با خودش درگیر شده اید که « فلانی مخ است » . آخ این فلانی آنقدر حال من را بد می کند با اون عینک ته استکانی و مو های کوتاه و کیف بندی که انگار اموال موزه لوور را در آن جاسازی کرده است .
این مخ اعصاب برای اینجنانبان ، یعنی خودم و اعضای باند تفاله (ته نشین های کلاس) نگذاشته است .
آخرین بار که آقای زیست داشت دربارۀ فسفر های مغز حرف می زد که می سوزند تا ما فکر کنیم و ببینیم که امروز را بالاخره چه طور به شب بگذرانیم ، برویم پارک ، نرویم پارک ، یا به رفتن یا نرفتن و مسأله کتک بابا فکر کنیم ، این جناب مخ پرید وسط:
« آقا اجازه ! مغز توسط جریان های ضعیف الکترونیکی حافظۀ انسان را ایجاد می کند . البته مسائلی مثل هوش هیجانی ، حافظۀ کوتاه مدت و بلند مدت و غریزه و . . . »
که ما پریدیم وسط که: « آقا اجازه ! این هایی که مخ هستند را می شود تعریف کنید؟ ما نمی دونیم چرا به این ها می گن مخ و این ها از چی می ترسن که می گن مخ ها دارن فرار می کنن و بعضیها می گن مخ زدن و این حرفها . »
بیچاره مخ کلاس سرجاش تبدیل به چنار شد و گوشهاش از خجالت قرمز شد . ما هم حق به جانب فیگور دانشجویی گرفتیم که آقا معلم جواب داد: « اولاً آدمهایی که مغزشان زیاد کار می کند مغز بزرگتری دارند و حافظه و قدرت تجزیه و تحلیل بهتری دارند که از طریق انتخاب و مطالعه . حجم های صحیح از اطلاعات به وجود آمده است . از طرفی آن فرار مغزها به این دلیل است که نخبه ها همیشه دنبال بهترین ها هستند و در اصل گاهی برای پیدا کردن این نیازهایشان به جایی بهتر مهاجرت می کنند که البته این اتفاق برای ما خوب نیست . دست آخر هم شما پاشو برو بیرون که مورد سوم را بد آمدی . در ضمن شما از همین امروز با آقای . . . که مخ خطابشان کردید همگروه هستید برای انجام عمل تشریح مغز در کلاس . . . »
و این گونه بود که ما به شکل رسمی از مخ به مغز و از مخ زنی و مخ نوازی مشغول شدیم . البته فهمیدیم که مخ خاصیت هایی هم دارد . مثل اینکه دفترچه تلفن شماست . آدرس تمام چاله چوله ها را دارد و البته می داند شما با چه سرعتی و از کجا از روی جوب بپرید که شلوارتان قژ صدا ندهد . به نظر شما از این هم کسل کننده تر امکان دارد؟
مخ را همه جا حلوا حلوا می کنند و ما که دستیار او شده ایم هنوز فرق مغز او و خودمان را تفهمیده ایم که به ما می گویند کله پوک ، نخود مغز و حیف نون !
این است که انگار همه روز و همه جا این مخ ها هستند که تحویل گرفته می شوند . خودمانیم ، اگرچه از آن ها بدم می آید چون لوس و نچسبند امّا کاش منم مخ بودم !
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 77صفحه 22