مجله نوجوان 88 صفحه 21

منار جنبان این بنا به صورت یک بقعه و دو مناره است که بر روی قبر « عمو عبدالله » از زهّاد و صلحای معروف قرن هشتم هجری بنا شده است . ایوان منارجنبان یکی از نمونه های ابنیه سبک مغولی ایران است و از آن دوره کاشی کاریهایی هم دارد . مناره ها بعداً و در تاریخی که درست معلوم نیست و احتمالاً در آخر عصر صفویه ، به ایوان مزبور اضافه شده و با حرکت دادن یکی از آن ها ، نه تنها منارۀ دیگر به حرکت درمی آید بلکه تمامی این ساختمان مرتعش می شود . شهرت منار جنبان اصفهان از دیرباز به این خاطر بوده است که هرگاه یکی از مناره های طرفین ایوان بنا را می جنبانده اند ، این حرکت به منارۀ دیگر هم منتقل می شده است . چگونگی این حرکت و انتقال آن به مناره دیگر ، اگر چه دیرگاهی تعجب بسیاری از مردم و بازدیدکنندگان آن را بر می انگیخته است اما از دیدگاه صاحبنظران و کسانی که بر اموری چون معماری آگاهند ، چندان شگفت و غیرطبیعی نیست . آنان بر این باورند که در تمام بناهایی که چنین شکل و مناره هایی دارند ، حرکت هست و اگر در اینجا بسیار چشمگیرتر است دلیل آن باریکی و سبکی این مناره هاست وگرنه جهانگردان و سیاحان به مناره هاو ساختمان های که به همین طریق می جنبیده اند ، در نقاط دیگر جهان اشاره کرده اند . کاشی های لاجوردی و فیروز های زینت بخش این بناست و بر مزار آن روحانی زاهد و عابد ، قطعه سنگی مرمری قرار داده اند که سورۀ یس از قرآن کریم حاشیۀ آن را زینت داده است . کتیبه های دیگری نیز در این آرامگاه هست که از آن جمله می توان به کتیب های بر سنگ مرمر بالای سنگ اصلی که از عمو عبدالله به عنوان یک مرد پرهیزکار و زاهد نام می برد و تاریخ او را نیز ذکر می کند ، اشاره کرد .