مجله نوجوان 115 صفحه 16

بچه محصل نورچشمی و گاو «نورچشمی» امتحان املایمیان نوبت اول را که تمام کرد رفت سراغ آقا معلم وگفت: ورقۀ مراتصحیح کنید ونمره ام را همین الان بدهید که باباجان و به ویژه مامان جانم منتظرنمرۀ املای من هستند. آقا معلم گفت: ورقه همۀ بچّهها را فردا می آورم و نمرههارا اعلاممی کنم. نورچشمی گفت: اما من که همۀ بچههانیستم. من نورچشمی ام. آقا معلم گفت: هرکس که می خواهی باش. در کلاس من فقط دانش آموزی. نورچشمی زد زیر گریه ورفت به دفتر آقای مدیر. *** آقا معلم شرایط را درک کرده بود و در دفتر آقای مدیر داشت ورقۀ نورچشمی راتصحیحمی کرد. املای نورچشمی خوب بود. فقط کلمه «گاو» را بدون سرکش نوشته بود یعنی «کاو» نوشته بود. آقا معلم نمرۀ املای نورچشمی را نوشت 75/19 (نوزده وهفتادوپنج صدم). انگارآقا معلم شرایط را درک نکرده بود. *** مامان جانِ نورچشمی فردا اول وقت جلوی دفتر مدیرمدرسه بود و داشت از ناراحتی سکته می کرد: یعنی چی آقا؟این چه مدرسهایه؟این چه معلمیه؟ خجالت نمی کشید؟ پسر من نور چشمی باباجان از املا 75/19 بگیره؟ من به مقامات بالا شکایتمی کنم. من پدر اون معلم ادبیات رامی آرم جلوی چشمش! *** معلم ادبیات هنوز شرایط را درک نکرده بود وبا اصرار فراوان تأکید داشت که «گاو» باید با دو سرکش نوشته شود و اگر «کاو» باشد بیست و پنج صدم غلط املایی است. یک هفته مانده بود به امتحان پایان سال که بخشنامهای کاملاً علمی و پژوهشی ازطرف مجامع تحقیقاتی و دانشگاهی به دفتر مدرسه رسید. نتایج جدیدترین تحقیقات نشانمی داد که «گاو» در متون معتبر و منابع اصیل زبان فارسی بدو سرکش و به صورت «کاو» نوشته شده است. بنابراین نمره املای نورچشمی باتجدیدنظر«20» اعلاممی شود هم چنین ازتمامی دانش آموزان دیگر به علت غلط نوشتن «گاو» نیم نمره کسر خواهد شد. حالا نورچشمی و مامان جان لبخند می­زنند و آقامعلم هم لبخندمی­زد چون تازه داشت شرایط را درکمی کرد.