مجله نوجوان 118 صفحه 7

این فیلم به تصویر کشیده می‏شود در کنار صحنه‏هایی از نماز خواندن آنان، مرتبط کردن صحنۀ استفاده از مواد مخدر در بخش ژاپنی فیلم با صحنه‏ای که پیرزن مسلمان برای تسکین درد زن آمریکایی او را وادار به استفاده از نشئه‏جات می‏کند و در ادامهباخواندن سورۀ مبارکۀ حمد قصد التیام بخشیدن به درد او را دارد همگی نشانۀ این است که هر چه بدبختی در جهان منتشر می‏شود از ناخودآگاه تروریست مسلمانان و شرقیهاست؛ چه خودشان بخواهند و چه نخواهند. شاید در لایه‏های زیرین قصدی جز این وجود داشته باشد ولی زجّه زدن برادپیت معصوم و دربه‏دری‏اش در کوچه‏های نیمه ویران شهری کهمحکومبه زمین‏گیر شدن در آن است به بینندۀ غربی اجازه نمی‏دهد به چیزی جز این بیندیشد. تنها چیزی که شاید بتواند تا قدری کار گونزالس را توجیه کند این است که خود او نیز یک رنگین پوست است. البته گذشته از بُعد مفهومی فیلم باید از کارگردانی و تکنیک حساب شدۀ فیلم تقدیر کرد. بازی شگفت انگیز برادپیت و کیت بلانچت و حتی بازیگران محلّی بر قدرت تکنیکی فیلم بسیار افزوده است و مطمئناً این اثر را از آثار ماندگار خواهد کرد ولی باهمۀاین مسائل که شاید درباب زیبایی فیلم بتوان گفتبازهم نمی‏توان صحنه‏هایی را فراموش کرد که با چاشنی چرک و کثافت به تخریب احساس لطیف رنگین پوستان پرداخته است. از آن جمله می‏توان به صحنه‏هایی از جشن عروسی در مکزیک اشاره کرد که در آن، دو کودک سفیدپوست مرعوب خشونت بی‏مورد مکزیکی شده‏اند یا در صحنۀاعترافگرفتنازمراکشی‏ها، بازپرسمراکشیکهمردی موقّر به نظر می‏رسد با خشونتی بیجا و اغراق شده از متهمّان اعتراف می‏گیرد یا در صحنه‏ای که قرار است اوج احساسات دختر ژاپنی به نمایش در بیاید با ترفندهای ظریف دکوپاژ با صحنه‏ای چندش آور مواجه می‏شویم. در نهایت صحنۀ کشته شدن پسر مراکشی که بسیار تکان دهنده است و با گریۀ بد حالت پدر و ریخته شدن آب دهان به صحنه‏ای کثیف تبدیل می‏شود این در حالی است که آمریکایی قهرمان فیلم در بدترین حالتها نیز استوار، قابل اعتماد و دوست داشتنی به نمایش در می‏آید. شاید این فیلم به طعنه کلّ جریان تروریسم را یک سوء تفاهم تبلیغاتی مطرح کند ولی آن قدر این طعنه کم رنگ است که جز بینندۀ هوشمند ایرانی کسی متوجه آن نخواهد شد. به هر حال باید گفت که جادوی سینما در دست جادوگرانی است که بی هیچ نیّت خیری قصد توسعۀ سلطۀ خود را دارند و باید موظب دشمنی آنها با اسلام بود.