مرتضی سورج
میخواهم متفاوت باشم
از بین نوجوانان عزیز آنهایی
که به طور خاصّ در یک رشته
ورزشی یا هنری فعّالیّت
میکنند کمتر با این مشکل
مواجه میشوند امّا آنهایی که
نتوانستهاند تواناییهای خود
را در یک حرفۀ خاصّ ببینند
بسیار از اینکه شبیه دیگران هستند
احساس دلخوری میکنند و دوست دارند حدّاقل
در یک چیز توانایی خود را به رخ دیگران بکشند.
از این رو نوجوانان عزیز ما (یعنی شماها) برای متفاوت
شدن به چیزهای عجیب و غریبی رو میآوردند یعنی اوّل
لباس پوشیدنشان عجیب و غریب میشود، بعد اصلاح
سرشان عجیب و غریب میشود، بعد حرفهای عجیب و
غریب میزنند و بعد افکار و اعتقادات عجیب و غریب
پیدا میکنند و چون همه با هم به طور یکسان و یکجور
عجیب و غریب میشوند باز هم احساس میکنند شبیه
یکدیگر هستند و تفاوتی با دیگران ندارند.
اصلاً تا حالا به این موضوع فکر کردهاید که قدیمها
همۀ تلفنها یک زنگ ساده داشت امّا حالا که موبایل
اختراع شده است آدمها عجیبترین صداهای موجود
در عالم را به عنوان زنگ موبایل انتخاب میکنند؛ از
یک موبایل صدای سگ و گربه بیرون میآید و از
موبایل دیگر گلاب به رویتان، صدای ناهنجار آدمیزاد!
انتخاب این زنگهای عجیب و غریب هم فقط برای این
است که صاحب موبایل را از دیگران متفاوت کند ولی
افسوس که این یکی هم مثل باقی کارها بیفایده است.
اگر دوست دارید با دیگران متفاوت باشید، اگر دنبال
هویّت شخصی خود میگردید و اگر دوست دارید طعم
موفقیّت را بچشید باید تنبلی را کنار بگذارید و یک
رشتۀ تخصصّی هنری یا ورزشی را به طور جدّی پیگیری
کنید.
فقط در این صورت است که میتوانید در بین
این همه آدم شبیه به هم، متفاوت باشید.
هر چه قدر که تکنولوژی و مخصوصاً
تکنولوژی برتر ارتباطات پیشرفت
میکند، آدمها همینطور الکی الکی
شبیه به هم میشوند و هرچه
تکنولوژی پیشرفت میکند
آدمها بیشتر به هم شبیه میشوند.
این شبیه هم شدن چند علّت دارد که یکی از آنها
ارتباطات فزاینده است؛ به این معنی که در گذشته مثلاً
در ایران خودمان، اقوام کرد و لر و ترک و فارس و
بلوچ و ...زندگی میکردند و برای خودشان رسم و رسوم
خاصّی داشتند امّا امروزه با وجود ارتباطات بین اقوام،
بسیاری از این رسم و رسوم از بین رفته است و حتّی
پوشش اقوام مختلف ایرانی شبیه به هم شده است.
حتّی مردم کشورهای مختلف هم با وجود اینترنت و
ماهواره و از این جور چیزها به سرعت از دستاوردهای
یکدیگر با خبر میشوند و این موضوع باعث میشود که
فرهنگ مردم تمام دنیا به یکدیگر نزدیکتر شود و این
همان چیزی است که دانشمندان ارتباطات سالها پیش
آن را با عنوان «دهکدۀ جهانی» مطرح کردهاند.
البته تبدیل شدن تمام جهان به یک دهکدۀ بزرگ
(یعنی همین که آدمهای دنیا شبیه هم شوند)
آنقدرها هم که علمای ارتباطات میگفتند ترسناک
نیست و هیچ وقت فرهنگهای اصیل به طور کامل از
بین نمیروند امّا این شبیه هم شدن برای ما و زندگی ما
یک پیامد دارد که توجّه کردن به آن بیفایده نیست.
داخل دو پرانتز یعنی از اینها ( ) خدمتتان عرض کنم
که سازمانهایی مثل آموزش و پرورش و صدا و سیما
و از این جور چیزها هم در شبیه
شدن آدمها به هم مقصّر هستند
چرا که بچّههای سراسر ایران
مجبورند برنامههای مشترکی را
از تلویزیون ببینند و درسهای
مشترکی بخوانند و هویّت بومی
آنها در جامعه نادیده گرفته
میشود.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 119صفحه 14