مجله نوجوان 125 صفحه 12

محمدرضا تقی‏دخت قسمت پنجم سالهای سختِ دعوت گرویدن کسانی که هر روز بر شمار آنها افزوده میشد، به آیین تازهای که محمد صلّی الله علیه و آله آورده بود، اندک اندک اشراف قریش را در مبارزه با او جدی کرد. با آنکه در طول این دوره از دعوت، تعداد مسلمان شدگان چندان زیاد نبود و نیز کسان مهمی هم در شمار مسلمانان تازه در نیامده بودند، اشراف و اعیان قریش دریافتند که این دعوت، از آن جنس نیست که با تمسخر و استهزای نومسلمانان بتوان آن را سرکوب کرد. هم از این روی، دست به آزارهای جدیتری زدند. کتک زدن نومسلمانان، کساد کردن کار و تجارت آنها که تاجر بودند، حبس و شلاق و مانند آن، بر اثر همین فکر، شدت گرفت. حتی خود محمد صلّی الله علیه و آله نیز از این آسیب‏ها در امان نبود و مستقیماً تحت آزار بود. به هم ریختن مجالس صحبتش، ریختن پلیدی به خانهاش، سنگپرانی به سویش و آزار منسـوبان و خویشـانش از بنیهاشم، گوشههای پر دامنهای از آزار قریش بر محمد صلّی الله علیه و آله بود. کار آزار قریش حتی به جایی رسید که چند کس چون «سمیه» و «یاسر»، مادر و پدر «عمار» که مسلمان شده بودند، بر اثر آزارها کشته شدند و کسان دیگر چون «بلال»، «صهیب»، «خبّاب بن ارت» و دیگران، به شدت مورد تعرض اربابان خود و اشراف قریش قرار گرفتند. این آزارها، حتی برخی از نومسلمانان را به هراس انداخت و تنی چند از اسلام بازگشتند اما شور آیین محمد صلّی الله علیه و آله، آن اندازه در سرها و جانها هیجان انداخته بود، که اقبالهای تازه به دین او را مکرر میکرد. آزارها که شدت گرفت، آن اندازه طاقت فرسا شد که جماعت نومسلمان را از زندگی در مکه خسته کرد. در همین ایام، به خواست آنها و موافقت و صلاحدید محمد صلّی الله علیه و آله، جمعی از این خستگان، برای حفظ جان خویش به حبشه رفتند، نزد پادشاهی که نامش «نجاشی» و نصرانی بود. قریش حتی در تعقیب این جمع، تا حبشه رفتند، اما بی‏بهرهای بازگشتند. آنها که ماندند، اما، از جمله خود محمد صلّی الله علیه و آله و یاران و کسان نزدیکش، هم چنان در تنگی و آزار بودند. کسانی چون «عقبه بن ابیمعیط» و «ابوجهل» نیز که روزی از خواستگاران خدیجه بودند و از او جواب رد شنیده بودند، کینۀ اسلام ستیزی را با کینههای شخصی درآمیخته بودند، چون آنها که در عداد ثروتمندترین افراد قریش بودند، از سوی زنی که ساده پوشترین جوان قریش را انتخاب کرده بود، طرد شده بودند. جماعت زر اندوز و سران قریش، سرانجام بر بیرون راندن محمد صلّی الله علیه و آله از مکه و قطع تمامی روابط با یارانش پیمانی بستند و آن را امضا کردند و به عنوان عهدی مهم، بر دیوار کعبه آویختند. بر