مجله نوجوان 153 صفحه 34

شعر سهیل محمودی از پیوند و درستی نرمای آب و گرمای خاک.......... و شرم تماشا که از سکوت می­آمد. هفتاد و دو پیمانه که صبرشان لبریز بود و بغض شکستۀ کودکان از پیوند و درستی­شان می­گفت سواران تشنه کنار رود از خویش گذشتند *** اکنون این موج نیست که می­بینی فرات سیلی به روی خویش می­زند