مجله نوجوان 164 صفحه 11

یقین دارم این را که خواهیم ماندن اگر کاسه‏هامان سفالی بماند ولی بیمناکم از آن گونه روزی که با ما فقط بی‏خیالی بماند چه ننگی است مردان ده را، که فردا نماند ده و خشکسالی بماند درختان ما سبز گردد، بپوسد و زنبیل همسایه خالی بماند مباد آسمان بی‏تو، آری، مبادا گرفتار افسرده حالی بماند