مجله نوجوان 166 صفحه 13

و قهوه‏ای باشد نتیجه می‏گیرند مشکی بیشتر با چهرۀشان جور در می‏آید! اگر موهایشان بلند باشد حس می‏کنند موی کوتاه قشنگ‏تر است، اگر کوتاه باشد زجر می‏کشند که چرا موهایشان زودتر بلند نمی‏شود. اگر سفید پوست باشند نتیجه می‏گیرند سیاه‏پوستها و برنزه‏ها جذّاب­ترند، اگر سبزه و برنزه باشند خودشان را می‏کشند تا یک درجه پوستشان روشن‏تر بشود! یک لبخند زورکی می‏زنند تا عملاً به خودشان اثبات کنند چقدر زشت می‏خندند! بعد عقب‏تر می‏روند تا کلّ آناتومی مبارک را توی آینه مشاهده بفرمایند؛ اگر قد بلند باشند حس می‏کنند خیلی دراز و بدقواره‏اند، اگر متوسط­القامه باشند دعا می‏کنند یک ذرّه بلندتر بشوند، اگر کوتاه قامت باشند که وای ی ی ی ی خدا بهشان رحم کند! امّا به طور کل چه بلند، چه کوتاه و چه متوسط همه به این نتیجه ختم می‏شود که خلاصه بدقواره‏اند! اینطور می‏شود که یک آینه فقط یک آینه شر درست می‏کند خفن! گریه و زاری که یالّا پول بدهید من دماغم را عمل کنم. توی مطب هم دکتر بیچاره را کچل می‏کنند که دماغ من را باید شبیه دماغ فلان هنرپیشه کنی. احتمالاً چند سال بعد یا حتّی زودتر هم به این نتیجه می‏رسند که دماغ آن یکی هنرپیشه قشنگ‏تر است و شروع دردسر... آن قدر این دماغ بدبخت را دستکاری می‏کنند که عملاً عنصری به نام دماغ از صورت این دختر خانمهای گرامی حذف می‏شود. یا پایشان را توی یک کفش می‏کنند که هوار میلیون تومان پول بریزند توی جیب این آقای دکتر تا قدّ من را چند سانتی متر بلندتر کند یا کوتاهتر (البته اگر شد!!!) یا اینکه خودشان را عینهو چوب کبریت لاغر می‏کنند. پس فردا خوششان نمی‏آید دوباره عینهو بادکنک باد می‏کنند. فلان کرم را می‏خرند و صورتشان را مثل ماست سفید می‏کنند یا نه پشیمان می‏شوند دوباره می‏روند برنزه می‏کنند و... خلاصه تا آنجایی که بتوانند و دستشان برسد هی این قیافه و شکل و شمایل را دست‏کاری می‏کنند آن قدر که دیگر اعضای درجه یکخانوادۀشان هم به سختی می‏توانندتشخیص بدهند که این موجود جدید دختر خودشان است یا نه! آنجایی هم که نتوانند ودستشان نرسد می‏نشینند و اینقدر غصه می‏خورند و حسرت می‏کشند که سر از قرص و دوا و روانپزشک و شوک الکتریکی و جلسات افسردگی خوب کُن و اعتماد به نفس بده و... در می‏آورند. بابا بس کنید دیگر...! چی می‏شود شما هم جلوی آینه بروید و ذوق خودتان را کنید؟! چی می‏شود شما هم خودتان را همان طوری که هستید یک عالمه دوست داشته باشید؟! چی می‏شود، هان؟! چی می‏شود شما هم مثل اغلب آقا پسرها فکر کنید؟ که با همین شکل و شمایل و تیپ و قیافه برای افراد زیادی یک دنیا عزیز هستید و برای افراد زیاد دیگری هم یک دنیا عزیز می‏شوید؟! چی می‏شود؟!... حالا هی الکی به خودت گیر بده و خودت را اذیت کن ولی این را مطمئن باش که تا وقتی نتوانی خودت را دوست داشته باشی، به هر شکل و شمایل و ریخت و قیافه‏ای هم که در بیایی باز هم ناراضی هستی و می‏توانی یک موضوع دیگر برای رنج کشیدن پیدا کنی!... بعله خانوم خانوما! شک نکن...