مجله نوجوان 176 صفحه 12

ابوالفضل زرویی نصر آباد طنز در لزوم ادب کردن فرزند و مصیبت فرزند بی­ادب گوید گر چه محبوب و نازنین و تک است بچّة با ادب چه بی نمک است ! بچه وقتی که با ادب باشد توی قندان نمک نمی­پاشد نخورد هیچ، بی هماهنگی چک و پس گردنی و اُردنگی توی قنداقه تا زمان بلوغ نکند خانه را شلوغ و پلوغ بی­خود و بی­جهت نمی­خندد نخ به پای مگس نمی­بندد موقع صرف شام و وقت نهار ساکت و بی صداست چون دیوار نرود مثل خرس «کوآلا» از سروکول مادرش بالا می زند بعد جوک، فقط لبخند نکند خنده با صدای بلند جمله ای توی مشق خط، الگوست : « ادب مرد، به ز دولت اوست » گفته ایضاً حکیم نامیِ روم : بی ادب شد ز لطف حق، محروم اگر آرام یا جَلَب باشد بچه باید که با ادب باشد نرود مطلقاً کنار اجاق نکند ورجه وورجه دور اتاق نکند ظهر، با سعید و امیر توی سوراخ قفل مردم، قیر نشکند فیلترِ «منسجر» را قفلِِ رمز و کُدِ «رسیور» را بچة با ادب، زپرتی نیست تنبل و بی حیا و قرتی نیست