اسماعیل امینی
آن صبح، مهربانی خون گریست
پیش از بعثت پیامبر اکرم صلّیاللهعلیهوآله و ظهور اسلام، مردم حجاز گرفتار نادانی و خشونت بودند. برای مردم دوران جاهلیت جنگهای بیهوده و برادرکشیهای طولانی به صورت عادت درآمده بود. گاهی
جنگهای چند ساله به بهانههای عجیبی آغاز میشد. مثلاً اسب فلان قبیله در چراگاه قبیلۀ دیگر وارد شده بود و آنها اسب را کشته بودند. صاحبان اسب برای انتقام به افراد قبیلۀ رقیب حمله میکردند و یکی دو نفر از آنها
را میکشتند و به این ترتیب زنجیرهای از انتقامجویی و کینهورزی آغاز میشد که گاهی سالها طول میکشید. برخی از افتخارات آنها عبارت بود از افتخار به تعداد مردان جنگجو، تعداد و نژاد اسبها و شترها و تعداد بردگان. در روزگار جاهلیت حتی اصول ابتدایی زندگی مانند خوردن غذای سالم و پاکیزه و نظافت فردی رعایت نمیشد. اشراف قبایل در طول سال حمام نمیکردند و شست و شوی انسان را کاری پست میپنداشتند که لایق بردگان است. بداخلاقی و بیرحمی و تعصبهای جاهلانه را افتخار میدانستند.
ظهور پیامبر اکرم صلّیاللهعلیهوآله برای این مردم درمانده، پیامآور رحمت و مهربانی و رهایی از نادانی بود. اسلام برای مردم حجاز، دانش و عدالت و پاکی و زیبایی روح و جسم را به ارمغان آورد. از میان یاران پیامبر، حضرت علی علیهالسلام که از کودکی در سایۀ آن حضرت تربیت شده بود بیش از همه مورد عنایت رسول خدا بود. پیامبر گرامیمان حضرت علی علیهالسلام را برادر خود مینامید و امام علی علیهالسلام به خاطر ایمان، شجاعت، مهربانی، دانش، عدالت و بسیاری از زیباییهای دیگر که در روح بزرگش نهان بود و در رفتار و
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 187صفحه 4