مجله نوجوان 187 صفحه 29

به جایی رسانده است که چند راه پیش رویمان است. در این لحظه‏هاست که با دقت در انتخاب راه آینده، نتیجۀ آن همه تلاش و راه پیمایی‏مان، آشکار می‏شود. این لحظه‏ها را نقطۀ عطف نیز می‏توان نامید یعنی در این زمان ارزشمند، باید توجه کنیم که نگاه ما به کدام سو معطوف می‏شود و ما از راههایی که در مقابلمان است، کدام یک را انتخاب می‏کنیم. در این انتخاب با ارزش و حیاتی، آمادگی روحی و جسمی ما و حاصل عبادتها و نیایشها و صبر و بردباری ما تأثیر دارد. همان گونه که پیروزی در مسابقه کاملاً به جدّیت و نظم و سخت‏کوشی در تمرینها بستگی دارد. هم چنین کسی که در روزهای تمرین و راه­پیمایی تمام توان و همّت خود را به کار گرفته است، مورد لطف و توجه مربی خواهد بود و در روز مسابقه بر دیگران برتری خواهد داشت. این همان چیزی است که در فرهنگ اسلامی به آن «عنایت الهی» می‏گویند. پاکی و اخلاص و اطاعت فرمان خدا موجب می‏شود که بنده شایستۀ عنایت خدا باشد و در شبهای قدر که تقدیر همۀ مخلوقات تعیین می‏شود، بندگان شایسته، تقدیر شایستۀ خود را بیابند. شبهای قدر، هنگام باز شدن درهای آسمان و سرشاری لطف و مهربانی و عنایت خدا برای بندگان اهل عبادت و تقواست. هنگام ارزش‏گذاری اندوخته­هاست. این شبهای عزیز را قدر بدانیم. گناه مقدّسین نهروان ما باید این تأسف را به گورببریم که نگذاشتند آن طوری که حضرت امیر می‏خواست، حکومت تشکیل بدهد. جنگهایی که در داخل پیش آوردند. آنهایی که مدعی اسلام بودند و با اسم اسلام با ایشان معارضه کردند و با اسم اسلام، اسلام را کوبیدند و با اسم قرآن کریم، ایشان را از مقصد باز داشتند. اگر آن حیله‏ای که معاویه و عمروعاص به کار برده بودند، آنهایی که از طبقه مقدسین به اصطلاح بودند، مانع نشده بودند از این که حضرت امیر بشکند آن حیله را و آن حیله شکسته می‏شد، سرنوشت اسلام غیر از این بود که حالا هست، نه غیر از آن بود که بعدها بود. شاید قضایای امام حسن، سلام‏الله‏علیه و آن ابتلائاتی که او پیدا کرد و قضیۀ کربلا پیش نمی‏آمد و جرم گناه همۀ این امور به گردن آن مقدسین نهروان بود که لعنت خدا از ابد تا آخر با آنها باشد. صحیفۀ امام/ج18/408