مجله نوجوان 189 صفحه 24

حامد قاموس مقدم بیچاره یوسف گمگشته! هنر- صنعت سینما، پدیده‏ای بسیار گران قیمت است و برای لحظه لحظۀ تولید، نیازمند هزینۀ گزافی است. به همین دلیل در سالهای اخیر، سرمایه گذاران خصوصی روی پروژه‏های سنگین تاریخی سرمایه گذاری نمی‏کنند. در این میان تلویزیون داوطلب ساخت فیلمهای تاریخی شده است. از آنجا که تلویزیون هم می‏خواهد با توجه به سرمایه‏گذاری سنگینی که می‏کند زمان بیشتری از آنتن را پر کند، فیلمهای تاریخی را که بیش از سایر گونه‏های سینمایی هزینه‏بر است به شکل سریالهای تلویزیونی ارائه می‏دهد تا هم بتواند به خوبی به موضوع بپردازد و هم نتیجۀ کار به 2 ساعت محدود نشود. افزایش زمان فیلم از یک فیلم سینمایی به یک سریال تلویزیونی، نیازمند تحقیق و پژوهش زیادی است تا بتواند زمان اضافه شده را به خوبی پوشش دهد. در ماههای گذشته شاهد پخش سریال یوسف پیامبر بوده‏ایم. نویسنده و کارگردان این سریال، احسن­القصص قرآن کریم را برای ساخت، دستمایه قرار داده است. قصۀ حضرت یوسف یکی از جذّاب‏ترین داستانها در میان ادیان مختلف است. فرج­الله سلحشور به عنوان نویسنده و کارگردان، این خطّ اصلی داستان را مطابق با آیات قرآنی شکل داده است ولی این داستان به اندازۀ همان فیلم سینمایی است و برای بیشتر شدن نیازمند خرده داستانها و اتفاقات جانبی‏ای است که معمولاً نویسنده با تحقیق و پژوهش و با استفاده از قوۀ تخیل خود، آن را خلق می‏کند و به این ترتیب هم جذّاب است و هم زمان کار را افزایش می‏دهد. نمونۀ موفق چنین کاری را می‏توان در سریال «روزگار قریب»، ساختۀ کیانوش عیّاری دید. اتفاقی که در سریال یوسف پیامبر افتاده، چیز غریبی است. سلحشور برای اینکه هم زمان سریالش را پر کند و هم در مرز محافظه کاری قدم بردارد، بسیاری از لحظات فیلم را با تبدیل فیش برداری و تحقیقات مربوط به دکور و صحنه و تاریخ عمومی مصر به دیالوگ میان بازیگران، پر کرده است. این دیالوگها به دور از