مجله نوجوان 192 صفحه 9

داده­اند که روغن سوختۀ ماشین در کفش همسایه­ها و مهمانان گرامی بریزیم. این کار نیز در نوع خود جذاب است. اگر هم روغن سوخته در اختیار ندارید می­توانید در هر کفش یکی دو تا سنگریزه و شن بیندازید. این هم به قدر کافی عذاب آور و اعصاب نوردانه است. ایم اعصاب نورد نیز برای کفش مهمانان خود پیشنهاد داده­اند که درون آنها چسب مایع بریزیم. این هم پیشنهاد قابل تأملی است، فقط به سرعت عمل بالایی نیازمند است. چسبهای مایع به سرعت خشک می­شوند و ممکن است فقط درون کفش را از ریخت بیندازند ولی اگر دقیقاً پیش از ورود پاهای میهمانان به کفشها از چسب استفاده کنید، به نتایج بهتری دست پیدا خواهید کرد. سیم- اعصاب نورد پیشنهاد کرده­اند که میهمانان را جمع کنید به پشت بام ببرید تا از آنجا به وسیلۀ دوربین شکاری شما برج میلاد را تماشا کنند. شما پیش از آن باید دور چشمی دوربین را به جوهر خودکار آغشته کنید تا بعد از نگاه کردن از درون آن دور چشمهایشان حلقه­هایی پدید آید تا شکل شخصیتهای کارتونی شوند و شما هِر هِر بخندید. سیم- اعصاب نورد با دو پیشنهاد، حسن نیت خود را نسبت به کلوپ اعصاب نوردی نشان داده است؛ اول آنکه بعد از شرکت در جشن تولد اقوام و آشنایان شمعهای تولد او را فوت کنید و دوم آنکه روی دستگیرۀ در، آدامس بچسبانید! البته اگر سیم عزیز پیگیر بیانیه­های کلوپ بوده باشد متوجه می­شود که پیشنهاد اول را در چند شمارۀ قبل توسط ایم- اعصاب نورد از شهر زیم، مطرح کرده­ایم امّا در مورد پیشنهاد دوم باید بگوییم که پیشنهاد جالبی است. در واقع آدامس مخصوصاً آدامس خرسی که چسبندگی فوق العاده­ای دارد می­تواند موارد بسیار زیادی برای اعصاب نوردی ایجاد کند. در مورد مکانهای مورد مصرف آدامس می­توان به صندلیهای مترو، اتوبوس، تاکسی، موتور مردم، دستگیرۀ ماشینها، آینۀ بغل ماشینها، درون کفش میهمانان، روی چشمی آسانسور و درهای کنترلی پارکینگ، روی دوربین آیفونهای تصویری و خیلی جاهای دیگر اشاره کرد که باید با خلّاقیت خود موفق به کشف آنها شوید.