مجله نوجوان 197 صفحه 22

شهریار زنجانی حقایقی که گم می‏شود نگاهی به فیلم «حقیقت گمشده» گاهی اوقات حقایقی در دنیای روزمرگی ما گم می‏شود. ابتدا به دنبالش می‏گردیم ولی کم کم پای ضرب­المثل «از دل برود هر آن که از دیده رود» به روزمرگی ما باز می‏شود و آن حقایق به باد فراموشی سپرده می‏شوند. گاهی اوقات این حقایق آن­قدر جلوی چشممان است و به دیدگان ما نزدیک است که دیگر آن را نمی‏بینیم و باز هم گم می‏شود. پوستر تبلیغاتی فیلم «حقیقت گمشده» ماهها بر روی تابلوهای تبلیغاتی میادین اصلی شهر ما خاک خورد و در هیاهوی فیلمهای اکران تابستان، گم و ناپدید شد. هیچکس در مورد آن چیزی نگفت و سخنی به میان نیامد. حالا که این فیلم در شبکۀ ویدیویی خانگی پخش شده است حتماً آن را ببینید. فیلم حقیقت گمشده از استثنائات سینمای ایران است چون پنج نفر با همکاری هم پی داستان را ریخته‏اند و دیوارها را بالا برده‏اند و محمد احمدی که با گروه نویسندگان نیز همکاری کرده، آن را کارگردانی کرده است. فیلم، حکایت «مسعود کیا» با بازی زیبای حمید فرخ­نژاد است که پس از یک تصادف، زن و فرزندان خود را از دست می‏دهد و می‏فهمد که کلیه‏های خودش نیز از کار افتاده‏اند. حبیب دهقان نسب که نقش یک جانباز شیمیایی را به عهده دارد حاضر می‏شود کلیه‏اش را به «مسعود» اهدا کند تا زنده بماند. در داستان فیلم در رفت و برگشتهای مکرر زمانی بین گذشته و حال که 6 ماه فاصله دارد، خرده خرده گره­افکنی می‏شود و کم کم گره‏ها باز می‏شود. فیلم ساختار محکمی در کارگردانی، بازی و تدوین دارد. برای گریز از فضای فیلمهای مشابه و پرهیز از گرفتار شدن در دام کلیشه‏های رایج اینگونه از فیلمها، موسیقی­ای برای فیلم در نظر گرفته نشده است و کلیۀ بار عاطفی و دراماتیک داستان بر عهدۀ بازیگران و عوامل فنّی است. پریوش نظریه خالق کاراکتری است که نقشش را پیش از این بسیاری از بازیگران سینمای ایران بازی کرده‏اند ولی مظلومیت غیر تصنعی همراه با غرور پنهان نظریه، این کاراکتر را نیز مانند