مجله نوجوان 197 صفحه 30

افسون حضرتی هادی ساعی: از تکواندو جدا نشدم هادی ساعی مرد طلایی تکواندوی ایران از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد تا از این پس به همان تک مدال وی هم نتوانیم در مسابقات جهانی و المپیک دلخوش باشیم. وی که ویترینی از انواع مدالها و افتخارات را دارد، در عرصۀ اخلاق نیز توانست نام نیک به جا بگذارد و در اوج محبوبیت و شهرت کنار برود. ساعی در االمپیک چین، کاروان خالی از مدال ایران را با گردن آویز طلایی خود از خجالت و شرمندگی خارج کرد و البته تعجب و تحسین حریف ایتالیایی‏اش را نیز برانگیخت. ضمن آنکه مردم ایران و خصوصاً بمیهای زلزله زده هرگز فراموش نمی‏کنند که وی برای کمک به آنها مدالهایش را به فروش گذاشت. خیلی زود خداحافظی کردید. نه، اتفاقاً فکر می‏کنم به موقع بود. ولی بعد از المپیک اشاره‏ای تلویحی به این موضوع داشتید که در المپیک لندن هم به سوی «شیاپچانگ» می‏روید. چنین قصدی داشتم ولی عمدۀ تصمیمم به دلیل مصدومیتهای پی در پی و عمل جراحی بود که روی پای چپم انجام شد. در المپیک هم گفتند مصدوم بودید. بله، دستم مصدوم بود. تمایل دارید که در عرصۀ ورزش باقی بمانید یا سیاست؟ من از تکواندو جدا نشدم و همه جوره در خدمت این رشته خواهم بود. در کنار آن به فعالیتهای اجتماعی هم ادامه می‏دهم. به نظر شما فعالیت در شورای شهر، اجتماعی است؟ بله، همۀ هدف ما حل مشکلات شهری، گسترش حمل و نقل عمومی، بهبود فضای سبز و... است. بنابراین فعالیت سیاسی نداریم. منظورتان از اینکه از تکواندو جدا نمی‏شوم، چیست؟ هر کمکی که از من ساخته باشد برای ارتقای این رشته انجام می‏دهم. مثلاً آموزه‏هایم را در اختیار دیگران قرار می‏دهم. سرمربی می‏شوید یا رئیس فدراسیون؟