مجله نوجوان 201 صفحه 14

قاسم تنبل زادگان خاطرات چند معلم دلسوخته ما دانش­آموزان کشته مردۀ علم و دانش، از چند نفر از معلّمهای موفق روزگار خود خواستیم تا خاطرات خودشان را از اوّلین روز مدرسۀ­شان برای شما بنویسند تا همه بدانیم که آنها هم وقتی هم سن و سال ما بودند مثل خود ما بودند و ما سر و ته یک کرباسیم. معلم املا و ادبیات فارسی: البطّه حر روضِ مدرصه برای ما خاتره است ولی شیرین­طرین خاترۀ ما مربوت به اولین کلاث املاء در اولین روض مدرصه بود که معلم ما دلش خاست غبل از اینکه به ما درص بدحد از ما امتهان بگیرد و حمۀ ما سِفر گرفتیم و معلم ما حمۀ ما را کطک زد تا اض حمان اول هساب دصتمان بیاید و پر رو نشویم. البطّه کطک آن روض تعسیر بدی در روهیّۀ ما داشت و باعس شد که ما از املا یا حمان دیکطه بیضار بشویم و تا آخر هم دیکطه توی مقزمان فرو نرود. امّا اض آنجا که آدم اض حر چه بترثد صرش می­آید و پونه دم در لانۀ مار صبض می­شود، ما شدیم مؤلّم دیکطه! به حمه هم اض دم سفر می­دحیم طا دلمان خنک بشود هصابی!