مجله نوجوان 203 صفحه 13

‏ می­شود. دنیای تصویر شده در این فیلم دنیایی کثیف و آلوده است و حتی راز ماندگاری انسانها در این جهان این است که هر چه بیشتر آلودگی تولید شود. این آلودگی به حدّی افزایش پیدا کرده است که انسانها از دیدن آسمان محروم شده‏اند. جهان «مون سینگ کیم» به دو طبقۀ اجتماعی تقسیم می‏شود؛ طبقه‏ای که باید کارگر باشند و شبانه‏روز کار کنند و طبقه‏ای که خود را مغز متفکّر می‏دانند و خود را اداره کنندۀ جهان می‏نامند و از این رو به خود حق می‏دهند که بر جهان و طبقۀ کارگر حکومت کنند. آنها حتّی حق مرگ و زندگی طبقۀ کارگر را نیز در حیطۀ اختیارات خود می‏دانند. از این رو هر جا که فکر کنند حضور طبقۀ کارگر مزاحم است، آنها را از میان برمی‏دارند. ظاهراً کارگردان این فیلم نیز خود را از طبقۀ اندیشمندان و برتر می‏داند زیرا برای اینکه طبقۀ کارگر را نجات دهد فردی از میان طبقۀ مدیریت و اندیشمند را که یاغی شده است انتخاب می‏کند تا برای نجات کارگران تدبیری بیندیشد و کاری کند. این انیمیشن در مقایسه با انیمیشنهای ژاپنی از منطق فکری قوی‏تری برخوردار است. لااقل بینندۀ ایرانی راحت‏تر می‏تواند با آن ارتباط برقرار کند. مهمترین دلیل این مسئله این است که در مقایسه با کارتونهایی مانند «شهر اشباح» و «شاهزاده مونو نوکه» که از انیمیشنهای برجستۀ ژاپنی و شرقی هستند، کمتر به سراغ افسانه‏ها و داستانهای مربوط به شرق دور می‏رود و داستانی را پی می‏گیرد که برای همۀ مردم جهان قابل درک است. مسائلی از قبیل بحران انرژی، آلودگی محیط زیست و از همه مهمتر عشق؛ عشقی که در این انیمیشن تصویر می‏شود مربوط به دوران کودکی است و آرزوها و آرمانهای مشترکی که کودکان و نوجوانان در آن سنین دارند. بی­شک در این سنین آیینۀ ذهن و روح کودکان و نوجوانان پاک و صاف و افکارشان به دور از هر­گونه مصلحت‏اندیشی یا حساب و کتابهای خصمانه جاری می‏شود. تکنیک ترکیبی این انیمیشن نیز بسیار زیباست. با وجود امکانات کمتر در زمینۀ انیمیشن‏سازی در سال 2002 و 2003 نسبت به یکی دو سال اخیر، کارگردان و طراحان این اثر تمام تلاش خود را برای عرضۀ کیفیتی قابل قبول در فیلم به خرج داده‏اند. بک‏گراندهای سه بعدی و خلّاقانۀ اثر در کنار کاراکترهای تخت و دو بعدی، تضادی زیبا ایجاد می‏کند. علاوه بر اینها حرکتهای مناسب دوربین و حفظ ریتم منطقی فیلم به وسیلۀ تدوین مناسب و زمان‏بندی حساب شده، باعث می‏شود که بیننده دچار کسلی نشود و داستان را دنبال کند. ناهید امیریان به عنوان مدیر دوبلاژ این اثر، با تلاش و دقت خود در ترجمه، انتخاب صداپیشگان و لیپ‏سینک مناسب، این فیلم را با کیفیت دوبلۀ بالایی ارائه کرده است. دوبلۀ این فیلم بیننده را به یاد دوبلاژ انیمیشنها در دهۀ شصت می‏اندازد. در آن زمان بسیاری از دوبلورهای با تجربه و معروف فیلمهای زنده به دوبلۀ انیمیشنها می‏پرداختند و همین مسئله جذابیت آن آثار را دو چندان می‏کرد. هر چند که این انیمیشن نیاز چندانی به تیپ‏سازیهای متنوع ندارد ولی احساس جاری در فیلم به خوبی به وسیلۀ دوبله به بیننده منتقل می‏شود؛ تا حدّی که پس از گذشت لحظاتی از فیلم، بیننده فراموش می‏کند که در حال دیدن یک انیمیشن است. انتخاب نام «روزهای شگفت­انگیز» در واقع اشاره به زمان حال است و اینگونه نشان داده می‏شود که آیندگان ما در حسرت این روزهای زمین خواهند بود. پس شاید بهتر باشد که قدر روزگار خودمان را بدانیم چون روزگاری «روزهای شگفت­انگیز» به نظر می‏آیند.