مجله نوجوان 207 صفحه 21

رقص­کنان لای لجنهای جوی کوچه ناپدید شود یا اینکه دانش‏آموزان خوش ذوق و هنرمند با جعل کردن امضای والدین خود کاری کنند که ارتباط آنها و خانواده‏های شما قطع شود یا اینکه دانش‏آموزان مردم­دار که سرشان به تنشان می‏ارزد با دادن مبلغ ناچیزی به فرد معتمدی، او را به جای پدر یا مادر خود به مدرسه بیاورد و کارنامه را از مسئولان مدرسه بگیرد. بنابراین حالا آنها می‏خواهند به وسیلۀ ایمیل و پیامک و این جور ارتباطات بی‏سیم و الکترونیک برای خودشان به خانواده‏های شما پل بزنند و به شکل نامرئی زیر آب شما را بزنند. ناراحت نباشید چون بالاخره جواب «های»، «هوی» است و بالاخره طبیعی است که اولیای مدرسه هم در مقابل اعصاب‏نوردیهای شما آرام ننشینند و بخواهند حرکتی بکنند. ما هم می‏دانیم که این حرکت آنها خیلی ناجوانمردانه است. به هر حال معلمها باید محرم دانش‏آموزانشان باشند چنان که دکترها محرم اسرار مریضهای خود هستند ولی شما نگران نباشید. هزار تا راه برای جلوگیری از این خطر وجود دارد که هم پیشگیرانه است و هم اعصاب­‏نوردانه. اول اینکه از همان ابتدا نگذارید خانوادۀ‏هایتان از وجود چنین طرحی آگاه شوند. روزی هم که قرار است چنین جلسه‏ای برگزار شود اصلاً به آنها نگویید. بعد شمارۀ موبایل خودتان یا یک فرد معتمد را به جای موبایل پدر یا مادرتان به مدرسه بدهید و در فرم مربوطه وارد کنید. و اگر به هر طریقی به خانۀ شما تماس گرفتند و از خانوادۀ‏تان شماره موبایل خواستند روی این مسأله تأکید کنید که مدیر و ناظم شما چه جور آدمهایی هستند و مرتب سر کلاس و در مراسم صبحگاه برای هم پیامک میفرستند و هِی می‏خندند و شاید برای خانوادۀ شما ولو اشتباهی چنین اشتباهی را بکنند و پیامک خنده­آور بفرستند. اگر از خانوادۀ شما ایمیل خواستند اول سعی کنید ایمیل خودتان را بدهید. اگر نشد ایمیل یک فرد معتمد و اگر باز هم گیر سه پیچ دادند که ایمیل بابایتان را می‏خواهند باید وارد عملیات هک بشوید. برای این کار نرم­افزارهای مفیدی ارائه شده است که همگی آنها مورد تأیید واحد انفورماتیک کلوپ ­ اعصاب‏نوردی است. با هک ایمیل ­ پدر و مادرتان دستتان برای ­ انتخابهای متعددّی باز می‏شود. هم می‏توانید ایمیلیهای مربوط به آثار درخشان خود را در ­ مدرسه نابود کنید و هم می‏توانید ­ آدرس ایمیل مدرسه را به عنوان یک سایت حامل ویروس و تروژان به نرم­افزار ویروس­یاب و فایروال دستگاه کامپیوترتان معرفی کنید تا هرگز باز نشود. بعضی از مدرسه‏ها هم خودشان را لوس می‏کنند و به اولیای هر دانش‏آموز یک اسم کاربری و رمز عبور می‏دهند و پروندۀ دانش‏آموز را درون سایت مدرسه قرار می‏دهند تا اولیای دانش‏آموز آزادانه بتوانند در آن تفریح کنند. این دیگر آخر نامردی است. در چنین شرایطی یا سایت مدرسه را هک کنید و خیال 300، 400 نفر آدم بی‏گناه را راحت کنید. یا دستگاه کامپیوتر خانگی‏تان را چنان ویروسی کنید که سی‏پی‏یوی آن بسوزد و خیال شما و خانوادۀ‏تان از معضلی به نام «دنیای مجازی» راحت شود.