مجله نوجوان 208 صفحه 12

شهریار بحرانی یک عذرخواهی! نگاهی به ویژه برنامه‏های دهۀ فجر ما یک عذرخواهی به محمد ورزی بدهکاریم زیرا مطالبی را در مورد سریال امسال او نوشتیم و خیلی هم از آن تعریف نکردیم و آن را تحویل نگرفتیم. این در حالی است که ما در عنوان سریال اشتباه فاحشی کرده بودیم و نام این سریال را به جای «عمارت فرنگی»، «عمارت کلاه فرنگی» نامیدیم. البته آن چیزی که در مورد سریال نوشته بودیم هم چندان ربطی به سریال «عمارت فرنگی» آقا ورزی نداشت چون در واقع ما این سریال را خیلی خوشبینانه نقد کرده بودیم و قضاوتمان تنها به قسمتهای ابتدایی سریال محدود می‏شد. راستش را بخواهید، این سریال خیلی بدتر از آنی بود که تصوّرش را می‏کردیم! این سریال با اینکه یک سریال تاریخی بود ولی هیچ داستانی نداشت. کارگردان کار چندانی در قبال مقوله‏ای به نام دکوپاژ انجام نداده بود. البته این به معنای زیر سؤال بردن کلّ گروه سازنده نیست. تهیه کنندۀ این سریال به جز در انتخاب کارگردان، در دیگر موارد تلاش خود را برای جذب مناسب‏ترین اعضا انجام داده است. تیتراژ زیبای ساسان توکلی فارسانی، موسیقی به‏جای ستار اورکی، طراحی گریم شهرام خلج و از همه مهمتر استفاده از بازیگران توانمندی چون حسین محجوب که بعد از مرحوم شکیبایی و هادی اسلامی بار دیگر سید حسن مدرّس را به زیبایی به تصویر کشیده است، محمد مطیع که با اجرای نقش اردشیر ریپورتر، موذی‏گری این کاراکتر را به زیبایی به بیننده منتقل می‏کند و بار دیگر خاطرۀ بازی در نقش میرزا آقاخان نوری را در سریال امیرکبیر به یاد می‏آورد، سعید نیکپور که در نقش فروغی خوش می‏درخشد، محمد صادقی در نقش میرزا کوچک خان، چنگیز وثوقی در نقش تیمورتاش و بازی خوب دیگر بازیگران که هرکدام در نقش خود سعی می‏کنند که تمام و کمال ظاهر شوند، نشانۀ توانمندی علی لدنی در مقام تهیه کنندگی است. حیف که تمام این زحمات و انرژی