مجله نوجوان 216 صفحه 4

یاد دوست خاطراتی از نماز و عبادت امام خمینی (س) دایم به فکر نماز بودند دکتر سید عبدالحسین طباطبایی می گویند: مراقبت در عبادت، تعبد و تقید امام در مسایل شرعی بر همه کس روشن است. التزام همیشگی ایشان به انجام حتی مستحبات و ترک مکروهات از روزگار جدایی ایشان تا هنگام ارتحال ازجمله مطالبی است که بارها نقل شده است. ایشان حتی در شرایط بحرانی بیمارستان هم معمولاً نماز شبشان ترک نشد. مستحبات نماز را حتماً به جای می آورند؛ حتماً عطر می زدند، محاسن را شانه می کردند و عمامه بر سر می گذاشتند. گفتن این مسایل آسان است ولی در نظر بگیرید، بیمار کهن سالی را که با ضعف و درد و تب، دوران دشوار بعد از عمل جراحی را می گذراند، مقادیر زیادی دارو از طریق سرم به بدن متصل است و امکان نشستن ندارد و ماسک اکسیژن بایستی بر دهان و بینی باشد، آن وقت به طور دایم به فکر ساعت نماز باشد و مستحبات را هم با همان حال به جای بیاورد. در حالی که کیسه خون به دست وی وصل است، فارغ از همه محیط اطراف به نماز شب بپردازد. چند ساعت آخر عمر امام همگی در حال نماز گذشت. چون حال شان مناسب نبود با اشاره دست رکوع و سجود را به جای می آورند و با مختصری حرکت دادن سر و حرکات مختصر دست و پا نماز می خواندند، زیرا دیگر قدرت نشستن نداشتند. (منبع : فصل صبر ، ص196) دعوت به نماز خواندن حجة الاسلام و المسلمین سید حمید روحانی می گوید : هنگامی که آدم دزدان رژیم با سرعت سرسام آوری زعیم توده های رنج دیده را از قم بیرون برده بودند، اضطراب، نگرانی و رعب و وحشت در چهره دژخیمانی که امام را به تهران می بردند به خوبی هویدا بود. دیوانه وار ماشین را می راندند و وحشت آن ها به حدی بود که هرچه امام اصرار ورزید تا برای چند دقیقه ای ماشین را نگه دارند تا نماز صبح را به جای بیاورد، نپذیرفتند. امام در مقام دلداری آن ها اظهار داشتند: « این طور وحشت زده و مضطرب نباشید، در وسط این بیابان کسی نیست که قصد تعرض نسبت به شما را داشته باشد. چند دقیقه ای ماشین را برای نماز متوقف سازید. شما نیز نماز بخوانید شما ارتش کشور اسلامی هستید و از بودجه اسلام ارتزاق می کنید و واجب است که به احکام و فرامین اسلامی پای بند باشید. » سرانجام بر اثر فشار و اصرار بیش از حد امام حاضر شدند که برای چند لحظه ماشین را نگه دارند که فقط ایشان تیمم نمایند. امام پس از تیمم با خاک حاشیه جاده ، سوار ماشین گردیدند و نماز صبح را در ماشین که به سرعت در حال حرکت بود به جای آورد. (منبع : بررسی و تحلیلی از نهضت امام خمینی (ره) ، ج1) تعیین قبله در نوفل لوشاتو حجة الاسلام سید علی اکبر محتشمی می گوید: « امام وقتی وارد نوفل لوشاتو شدند، از اول سوال کردند که قبله کدام طرف است؟ خوب آن هایی که مسیحی بودند که نمی دانستند، مسلمان ها هم که آن جا ساکن نبودند تا بدانند، و چون نمی شد نماز را به تأخیر بیندازند، جهت قبله را پیدا کردند و به جهت قبله نماز خواندند. عصر بود که امام مرا صدا زد و فرمود که این قبله نما را بگیرد، چون قبله نما هم درست نشان نمی داد و انحراف داشت. براین اساس، امام فرمودند که این را ببرید در مسجد پاریس ، مشخص کنید که این قبله نما قبله مسجد پاریس را چگونه نشان می دهد، همان جهت را حفظ کنید ، بیایید در این جا، قبله این جا را مشخص کنید. ما قبله نما را گرفتیم و با یکی از برادرانی که آن جا بود- آقای دکتر مجابی- آمدیم به مسجد جامع پاریس، و جهت قبله را که قبله نما نشان می داد، با قبله آن جا تطبیق کردیم و برگشتیم و قبله منزل امام در نوفل لوشاتو را مشخص نمودیم (منبع : شرگذشت های ویژه حضرت امام خمینی (ره) ، ج1 ، ص55) دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 4 پیاپی 216 / 19 اردیبهشت 1388