مجله نوجوان 216 صفحه 28

ف مثل شهروند آموزش قوانین شهروندی برای ساکنان کره ی ماه درس هشتم : فردای زمین ، فردای ماه یک ضرب المثل زمینی می گوید: « سالی که نکوست، از بهارش پیداست. » اما یک ضرب المثل ماهی می گوید : « تمام فصلها یک آب و هوا دارند. » همین دو ضرب المثل، تفاوت فرهنگی ما و شما را به اثبات می رساند. شما به خاطر اینکه تعدد فصل ندارید، نمی فهمید وقتی بهار و زمستان باران نیاید ، ما تابستان زیبایی نخواهیم داشت و شما در مجموع سیارة زیبایی ندارید که زیاد لازم باشد در آن تأمل کنید. هرچند برای ما آدمها همیشه در قرون گذشته سوال بوده که « این گوی نورانی و زیبا چه تحفه ای است؟ » اما بعد از آشنایی با محتوای درونی این گوی نورانی فهمیدیم نباید براساس ظاهر چیزها قضاوت کرد. چون ممکن است این زیباییها متعلق به کسی دیگر باشد و مثلاً نورش را از خورشید گرفته باشد! من نمی دانم شما چه دارید که به آن افتخار کنید. مردم کره ماه قیافه ندارند، تاریخ هم که انگار به آنجا نرفته است، مردمش که از امکانات اولیه هم محرومند... ولی خودمانیم، ماه، موجودات باظریفیتی دارد! من هرچه به ذهنم می آید، به شما و کرة شما می گویم آن وقت شما نشسته اید و دارید من را نگاه می کنید! در صورتی که اسم این کار ظرفیت نیست بلکه نداشتن حس تعلق خاطر به سرزمین مادری است. من نمی دانم چرا شما نسبت به کرة خودتان هیچ احساس تعلقی ندارید و می گذارید هرکس هر چه دلش خواست دربارة سرزمین شما بگوید؟ حتی خودتان هم به لطیفه هایی که برای شهر و دیار شما می گویند گوش می دهید و کرکر می خندید. تازه با این قیافه های تابلوی از ماه آمده و فضایی از شما می پرسند: « بچه کجایید ؟ » سریع و با پررویی تمام می گویید: « بچه تهرانم. » من متأسفم، شما نباید اینقدر بی هویت باشید. می گویند از یک فضایی می پرسند: بچه کجایی؟ می گوید: مگر ماه عیبی دارد؟! خب، ماه هر چه هست سیارة شناخته شده ای است توی کهکشان. من نمی خواهم برخلاف گفته های خود چیزی بگویم ولی به هرحال ماه هر جایی هست، خانة شماست و باید به آن عشق بورزید و نگذارید به آن توهین شود. سعی کنید زیباییهای ماه را به دیگران نشان بدهید و نگذارید مردم روی نقاط تیرة ماه انگشت بگذارند. نقاط روشن ماه خیلی بیشتر از نقاط تیرة آن است. یک نفر چگونه از شهر و دیار خود صحبت می کند ، چگونه به آن عشق می ورزد و از آن به نیکی یاد می کند؟ دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 4 پیاپی 216 / 19 اردیبهشت 1388