مجله نوجوان 217 صفحه 6

شعر مرغ عشق پروین دولت آبادی مرغ رنگین بال من، ای مرغ عشق در قفس سر می دهی آواز را می زنی منقار بر سیم قفس باز گویی حسرت پرواز را  آب و دانه هست اما ای دریغ عرصة پرواز تنگ آمد مرا گرچه می خوانم سرود سرخوشی راستی از خویش ننگ آید مرا    ای خوشا آواز و پروازی دراز زیر بال و پر گرفتن آسمان رفتن و رفتن به صحرا های نور راه جستن بر فراخای جهان  مرغ دست آموز بودن محنتی ست بایدم روی از قفس بر تافتن دانه با منقار برچیدن ز خاک روزی روزانة خود یافتن  مرغ من ، ای مرغ رنگین بال عشق هستی آزاده حرفی دیگر است لانه ای هرچند تنگ و بی ثبات از چنین زرین قفسها برتر است دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 6 پیاپی 218 / 2 خرداد 1388