مجله نوجوان 217 صفحه 20

طنز کلوپ اعصاب نوردی تقدیم می کند نمایشگاه دستاورد های در فکر این بودیم که برای اثبات خود و معرفی فعالیت هایمان در زمینة اعصاب نوردی یک نمایشگاهی چیزی برگزار کنیم که هم نشان دهیم چقدر در این زمینه خلاقیت داشته ایم و هم عضو جدید جذب کنیم تا بتوانیم از ایده های مختلف مطرح شده در نمایشگاه استفاده کنیم. البته اتفاقی افتاد که ما دیدیم این کار ما نه تنها نوآورانه نیست بلکه خیلی هم تکراری و از مد افتاده است. مثلاً یک ارگان خیلی محترم معلوم نیست به چه نیتی آمده است و از خدماتی که ارائه داده ، یک نمایشگاه برگزار کرده است. بازدید از این نمایشگاه می تواند به شدت اعصاب نوردانه باشد. البته شاید برگزاری این نمایشگاه به این نیت است که دست اندکاران آن دلشان می خواهد خدماتشان آن گونه باشد ولی به طور شگفت انگیزی در سراسر شهر پوسترها و بنر هایی می بینیم که انگار خودشان هم باورشان شده که چنین کار هایی را انجام داده اند. برای مثال در عکس هایی که در این بنرها دیده می شود، ما کیوسک هایی را می بینیم که خیلی مدرن و خوشگل در کنار خیابان های اصلی شهرمان قرار گرفته است یا جوی هایی را می بینیم که آب در آنها با شادمانی جریان دارد و دریغ از یک قوطی کنسرو یا پیت حلبی که در آن رِنگ بگیرد یا موش هایی را که همگی به دار آویخته شده اند و انگار جزو افسانه ها هستند و دیگر وجود خارجی نخواهند داشت، گربه هایی مؤدب که با مأموران به شدت همکاری می کنند و تازه خودشان را گربه شوی هم نمی کنند، احتمالاً اگر رویشان می شد عکس همین گربه ها را هنگامی که پای خزینه نشسته اند و دارند چرک هایشان را فیتیله می کنند و پنجول هایشان را با ناخن گیر کوتاه می کنند، به تصویر می کشیدند. صرف دیدن این تصاویر ، جنبه های اعصاب نوردی را در ذهن مخاطب تحریک می کند. ما که هر چقدر چشم دواندیم، هیچ کدام از این چیزها را در پایتختمان ندیدیم، چه برسد به سراسر کشور. البته این اعصاب نوردیها فقط مختص ما نیست، برای مثال در این نمایشگاه خودرو هایی به نمایش درآمدند که وظیفة شان نظافت اطراف اتوبان است ولی نمی دانیم چرا وقتی که ساعت سه نصف شب داریم با سرعت مجاز 80 کیلومتر در ساعت از لاین سرعت اتوبان های درون شهری عبور می کنیم، ناگهاان پیرمرد هایی را می بینیم که با لباسی نارنجی و یک خط شب رنگ نیمبند دارند گوشة اتوبان را جارو می کشند! در اینکه فلسفة وجودی چنین نمایشگاه هایی صرفاً اعصاب نوردی است، شکی نیست ولی نکتة مبهم آن است که قرار است اعصاب شهروندان نوردیده شود یا اعصاب آن طفلکیهایی که جارو به دست در آن ساعت ذکر شده در حال نظافت اتوبان هستند؟! البته این ارگان محترم در این زمینة خاص ید تولایی دارد و در واقع می توان گفت: « از دست و زبان که برآید که این چنین اعصاب ملت را برباید؟» یکی از مهمترین شیوه های اعصاب نوردی در این ارگان، تابلو های روزشماری است که بالای پروژه های عظیم خود می زند. هر چقدر این تابلوای روزشمار گنده تر باشد، نشان می دهد که پروژة عظیم تری در دست اجرا است. بعد هم که معمولاً کارشکنی و کمبود بودجه و از این چیز های معمول پیش می آید و البته تنها کسی که کارش را دقیق انجام می دهد، همان تابلوهاست. این تابلوها دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 6 پیاپی 218 / 2 خرداد 1388