مجله نوجوان 227 صفحه 19

4- نقس عمیق : هنگامی که عضلات شما سفت می شود ، احساس اضطراب می کنید . ممکن است به اندازه کافی تنفس عمیق نداشته باشید ، بنابراین ، اولین کاری که باید انجام دهید این است که صاف و آرام بنشینید و چند بار نقس عمیق بکشید . 5- آرامش : به جای فکر کردن درباره فشار عصبی ، به آرامش فکر کنید . همان طور که نفس خود را فرو می برید ، به خود بگویید : « من » و با بیرون راندن تنفس بگویید : « آرام هستم » سعی کنید ذهن خود را از هر چیز به جز « من آرام هستم » پاک کنید و این تمرین را به مدت چند دقیقه ادامه دهید . 6- آزاد کردن فشارهای عصبی : با افزایش فشارهای عصبی پاها جمع شود . این انرژی حبس شده ممکن است لرزش دست ها و پاها را باعث شود . قبل از بلند شدن ، برای بیان مطلب ، بهتر است سعی کنید مقداری از این فشار عصبی محبوس را آزاد کنید . از انگلشتان پا و عضلات ساق پا شروع کنید و سپس عضلات خود را در همه جای بدن منقبض کنید و در نهایت ، دست های خود را مشت کرده و بلافاصله این فشارها را آزاد کنید و نفس عمیق بکشید . این تمرین ها را آن قدر تکرار کنید تا مطمئن شوید فشار عصبی شما از بین رفته است . به یاد داشته باشید که این تمرین را به آرامی انجام دهید تا هیچ کس متوجه نشود که شما در حال تمدد اعصاب هستید . 7- حرکت کنید : سخنرانانی که در یک نقطه می ایستند و هیچ حرکتی نمی کنند ، دچار فشار عصبی می شوند . پس برای آرامش یافتن باید فشارهای عصبی را آزاد سازید . اگر متوجه شدید که هنگام سخنرانی دست ها در یک وضعیت ثابت ، قفل شده اند ، آن را آزاد سازید . به طوری که به همان صورتی درآیند که هنگام یک گفت و گوی دو نفره قرار می گیرند . حرکت بالاتنه مهم است ، اما حرکت با پاها نیز می تواند فشارهای عصبی را آزاد کند . چند قدم به طرفین و یا به سمت حضار بردارید . هنگام سخنرانی از پشت تریبون می توانید برای تأکید برخی مطالب در اطراف آن حرکت کنید ، این حرکت به آزادسازی فشارهای عصبی کمک خواهد کرد و باعث جلب توجه به مطالب می شود . در صورتی که نتوانید به اطراف تریبون حرکت کنید ، هرازگاهی برداشتن نیم قدمی به یک طرف می تواند باعث کاهش تنش گردد . 8- نگاه کردن به حاضران : سعی کنید برنامه بیان مطلب خود را جمع به صورت یک گفت و گوی عادی دو نفره درآورید . هنگام سخنرانی به افراد نگاه کنید و با تک تک حاضران به صورت انفرادی برخورد کنید . نگاه کردن به حضار، شما را در آرامش یافتن یاری می کند ، زیرا کمتر احساس جدایی و دوری از حاضران خواهید کرد و در مقابل توجه آنان نسبت به خود ، عکس العمل نشان خواهید داد . دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 15 پیاپی 227 / 3 مرداد 1388