مجله نوجوان 251 صفحه 30

ورزشی محمدرضا نصراله زاده درمراسمی با شکوه و به یاد ماندنی غیرت و همت بچه‏ها عامل اصلی قهرمانی ما در چین بود پرواز شماره 803 هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران که حامل افتخارآفرینان والیبال دانش‏آموز ایران است، به زمین می‏نشیند. از ساعت‏ها قبل همه چیز در فرودگاه بزرگ امام خمینی (ره) برای یک استقبال با شکوه مهیا شده است. نیروی انتظامی همکاری خوبی را با دست‏اندرکاران مراسم دارد. گروه موزیک هم آمده است. جمعی از مردم علاقه‏مند به ورزش و والیبال و دانش‏آموزان علاقه‏مند هم از راههای دور و نزدیک خودشان را به فرودگاه رسانده‏اند. اعضای تیم ملی والیبال نوجوانان ایران که به زودی زود عازم رقابت‏های المپیک سنگاپور هستند هم اردو را ترک کردند و به استقبال همتایان دانش‏آموز خود وارد فرودگاه شدند. مسوولان هم یکی پس از دیگری به جایگاه برگزاری مراسم وارد می‏شوند. کیومرث هاشمی نخستین کسی است که وارد فرودگاه شده و پیشرفت کارها را جویا می‏شود. عده‏ای از کارکنان اداره کل مشغول رتق و فتق امور هستند. بهرام افشارزاده مثل همیشه با چهره‏ای خندان و کت و شلوار کرم‏ رنگی که به تن دارد خودش را به مسوولان دیگر حاضر در سالن می‏رساند. حضور افشارزاده در فرودگاه انگیزه دیگر حاضران را دوچندان می‏کند. هنوز دقایقی از حضور افشارزاده به سالن نگذشته که داورزنی رئیس فدراسیون والیبال نیز خودش را به سالن فرودگاه می‏رساند. جمع مسوولان ورزش و آموزش و پرورش جمع است. همه منتظر ورود دانش‏آموزان سرو قامت والیبال ایران هستند، همان‏هایی که در رقابت‏های جهانی چین توانسته بودند، با قاطعیت به مقام قهرمانی دست پیدا کنند. صف طویلی از مسوولان و دانش‏آموزان علاقه‏مند در سالن بوجود آمده است تا مربیان و بازیکنان تیم قهرمان را در آغوش بگیرند. گروه سرود، می‏نوازد و نوای شادی مردم گوش فلک را پر می‏کند. همه چشم بر بالای پله برقی سالن خروجی فرودگاه امام دارند. بنایی نفر اولی است که پا بر روی پله می‏گذارد و صدای تشویق مردم و علاقه‏مندان به والیبال فضا را پر می‏کند. افتخارآفرینان والیبال یکی‏یکی به میان مردم و مسوولان می‏روند و آنها نیز چون نگینی گرانبها فرزندان شایسته خود را به آغوش می‏کشند. بازار مصاحبه و عکس یادگاری هم داغ است. شبکه‏های تلویزیونی کار خودشان را می‏کنند و عکاسان رسانه‏های مکتوب نیز کار خودشان را. مردم منتظر، برای استقبال از فرزندان برومند خود بی‏تابی می‏کنند، هنوز والیبالیست‏های نوجوان در سالن فرودگاه هستند، بعضی‏ها اشک شوق می‏ریزند و برخی‏ها از این همه استقبال بهت‏زده نشان می‏دهند.