مجله نوجوان 46 صفحه 16

چرا پیاه دارویی؟ طی سالیان متمادی، داروهای طبیعی خصوصا گیاهان دارویی اساس و حتی در برخی موارد تنها طریق درمان محسوب می شدند و مواد اولیه موجود در آنها در صنعت داروسازی مورد استفاده قرار می گرفت. طب مردمی و عطاریها نیز هیچ وقت استفاده از این موارد را متوقف نکرده و طب سنتی را به شکلی که از پدران و اجداد دور خود به ارث برده اند،همواره پاس داشته اند. با گذشت زمان بر تعداد گیاهان دارویی شناخته شده افزوده شده و زمینه های کاربردی آنها نیز گسترده شد. بالاخره در دوره جدید صنایع داروسازی، پزشکان و گروههای تحقیقاتی بسیاری از کشورهای دیگر بار توجه خود را به منابع طبیعی و گیاهان دارویی، معطوف داشتند. بطوری که امروزه ما شاهد مزارع وسیع آزمایشی و تولیدی هستیم. کشت گیاهان دارویی در حال حاضر ب عنوان شاخه مهمی از کشاورزی مطرح است و مواد موثر موجود در داروهای گیاهی به دلیل همراه بودن آنها با مواد دیگر پیوسته از یک حالت تعادل بیولوژیک برخوردار است. لا در بدن انباشته نشده و اثرات جانبی به بار نمی آورند و از این رو امتیاز و برتری قابل ملاحظه ای نسبت به داروهای شیمیایی دارند. دراین رابطه تنها مورد استثناء، گیاهان سمی هستند که هرگز نبایستی بدون تجویز دقیق پزشک مصرف شوند. پزشکان و داروسازان و عامه مردم پیوسته در حال کشف اثرات سودمند گیاهان و مواد موثر موجود در آنها هستند که بتوانند با استفاده از بزرگترین گنجینه سلامتی یعنی "طبیعت" بیماران را شفا دهند. اولینهای طب طبیعی "بقطا" در دوره قرون وسطی "پدر طب" نامیده شد. او در سال 460 قبل از میلاد مسیح در جزیره تونس واقع در دریای اژه به دنیا آمد و 377 سال قبل از میلاد مسیح در "لارس" واقع در "تسالی" در گذشت. بقراط از پزشکانی بود که نسبت وی به (اسکالپوا) خالق طب می رسد که اکثرا در فرهنگ یونانی به وسیله عصایی که "ماری" به دور آن پیچیده نشان داده می شود. در یونان قدیم، بعدها پزشکان نیز مانند صنعتکاران ساده دوره تعلیمی می گذراندند. بقراط حتی امروزه نیز به عنوان سمبل طب یونانی و سمبل اصول اخلاقی موردنیاز یک پزشک نظیر قدرت تشخی، از خود گذشتگی و اخلاق شناخته می شود. اصول بقراط و اخلاق پزشکی او برخلاف 2500 سالی که از حیات این پزشک مشهور می گذرد هنوز معتبر است و پزشکان هنوز سوگندنامه بقراط را می خوانند. در دوران بقراط بود که ارتباط میان شکل گیاهان و بیماریهای قابل درمان مطرح شد. براساس این نظریه، این خصوصیاتاست که قدرت درمانی گیاهان را نشان می دهد و به همین علت ساقه زیرزمینی زرد رنگ "ریوند" علیه زردی و برگهای خزه، علیه بیماری کبد، گلها و میوه های قرمز انار علیه خون ریزی و ... به کار می رفته اند. این فرضیه نیز تا قرون وسطی، ادامه پیدا کرد. ابوبکر محمد زکریای رازی (865-925) که در اصل از شمال پارس آمده بود، طبیبی حاذق و بسیار دقیق بود. هم اکنون 24 جلد کتاب از وی به جا مانده است. پزشک نامور ابوعلی سینا (980-1037) شخصی استثنایی بود که همه وجود خود را وقف مطالعه علوم مختلف از قبیل منطق، جغرافیا، متافیزیک، فلسفه، طب، نجوم و دیگر علوم طبیعی که تا آن زمان شناخته شده و کشف ترجمه های نویسندگان عهد قدیم کرده بود. این دانشمند 811 داروی گیاهی و معدنی را در کتاب "قانون" همراه با اثرات آنها بر بدن انسان شرح داده است. در طول شش قرن بوعلی سینا لقب سلطان طب را حفظ کرد. او تا به امروز به عنوان پیشگام و نماینده طب پیشگیری شناخته شده و از او می توان مانند نمونه ای برای افراد تحصیلکرده تمام جهان نام برد. منبع: از کتاب گیاهان دارویی نوشته ژان لاک ویژی اوستودولا