مجله نوجوان 49 صفحه 21

پیش به سوی فضا اگر چه همه مردم روی زمین زمان دقیق اختراع هواپیما توسط برادران رایت را می دانند؛ اما کسی به درستی نمی داند که موشک چه زمانی اختراع شده است. بعضی ها در مورد زمان ابداع موشک به جنگهای چینی ها در قرن سیزدهم اشاره می کنند در این جنگها چینیها از پیکانهای مجهز به موشک و بمبهای ویرانگر و آتش زا استفاده می کردند. اما به نظر می رسد که فکر استفاده از نیروی پیش رانش موشک به زمانهای قدیم تر بر می گردد.... قبل از شروع قرن بیستم میلادی یک مهندس انگلیسی به نام "ویلیام هیل" توانست مشکل قدیمی هدایت موشک ها در مسیر دلخواه را حل کند. او موشکها را به نوعی لوله های خروج گاز که زاویه دار بودند مجهز کرد. در نتیجه این موشکها مثل گلوله ای که از اسلحه شلیک می شود آن قدر می رفتند و می رفتند تا به هدف اصابت کنند. تمام این موشکها با سوخت جامد حرکت می کردند تا این که در اوایل قرن بیستم "رابرت گودار" امریکایی توانست با سوخت مایع موشکهایی بسازد که می شد موتور آنها را خاموش و روشن کرد. به مرور با پیشرفت صنعت موشک سازی انسان توانست این وسیله را بهتر کنترل کند. و روز به روز جنبه های جدیدتری به آن اضافه کند. با این پیشرفت دانشمندان توانستند ماهواره ها را به مدار موردنظر و فضا پیماها را به ایستگاهی که می خواهند منتقل کنند. در 16 مارس 1926 با اولین پرواز موفق این گونه موشکها "عصر فضا" آغاز شد، هر چند که هنوز 33 سال دیگر مانده بود تا موشک دیگری یک ماهواره را در مدار زمین قرار دهد. سر انجام در سال 1969 انسان به رویای بزرگتر رسید. او توانسته بود کره خاکی را زیر پا بگذارد و روی کره ماه قدم بردارد باور کردنی نبود، در حالی که هزاران سال طول کشید تا انسان توانست پرواز کند، فقط گذشت چند دهه کافی بود تا او بتواند به کره ای دیگر مسافرت کند، این ها همه نشان می داد که انسان یک پیشرفت اساسی دیگر هم کرده است. این پیشرفت چیزی نبود جز سرعت گرفتن پیشرفتهای بشر! و امروز - در عصر دیجیتال - می بینیم که انسان در زمان انفجار اطلاعات با چه امکانات گسترده ای که در اختیار دارد می تواند به سایر رویاهای دیرین خود جامه عمل بپوشاند ... بادبادک درست نمی دانم که اولین بادبادکها از چه زمانی در دست بچه ها به این سو و آن سوی ارتفاع ده - بیست متری زمین سرک کشیده اند: ام همین وسیله ساده که با مقداری کاغذ یا پلاستیک و چوب تهیه می شود و کنترل آن با مقداری نخ از هر آدمی بر می آید، به خوبی نشان دهنده مراحل تکمیل هواپیمای امروزی است. خوب که نگاه می کنم می بینم حتی یک وسیله پرطرفدار در زمینه پرواز و پریدن درست از روی بادبادک ساخته شده .... حتما می دانید که دارم از چه چیزی صحبت می کنم، "کایت" که آن هم مراحل تکمیل را به مرور طی کرد و امروز پرواز کردن با کایت نوعی ورزش هم به حساب می آید. در حالی که "بادبادک" مادر "کایت" هنوز هم ارج و قرب خود را دارد؛ مثلا مدتی است که شهرداری تهران جشنواره و مسابقه بادبادک بازی راه انداخته، این جشنواره با حضور گرم کودکان، نوجوانان و البته بزرگترها! مجموعه ای رنگین و متنوع از انواع بادبادک را پیش چشم همه می گشاید. "بادبادک" پیش از هر چیز آدم را یاد یک چیز می اندازد. رویای قدیمی پرواز که زمانی دست نیافتنی به نظر می آمد و حالا انسان می تواند تا کهکشانهای دور بپرد و آسمانها را زیر پا بگذارد ...