دوای یک بعد از ظهر بی حوصله
«نگاهی به فیلم شام عروسی»
ابراهیم وحید زاده را نمیتوان یک کمدی ساز دانست. او بیشتر هجو ساز است یعنی در پشت پردۀ حرفی
که میزند یک اتفّاق دیگری در جریان بوده است که او دارد در مداری با فاصله ای طولانی به دور آن مدار
میگردد و طوری گام بر میدارد که کسی نه جرأت کند او را محکوم کند و نه اصلاً افراد زیر استاندارد
هوش بتوانند مسیر او را به آن موضوع اصلی ربط دهند.
او در« معادله» و دیگر فیلمهایش هم همین کار را کرده است و در فیلم اخیرش « شام عروسی»، فاصلۀ
مدارش را کمی با مرکز کمتر کرده است.
ابراهیم وحید زاده به تروکاژ یعنی نوعی از جلوههای ویژه در فیلمهایش اهمیت میدهد و از آنها هر چند
کوتاه استفاده میکند و داستان و روایت هم برای او مهم است ولی در فیلم « شام عروسی» روایت داستانش
خوب از آب در نیامده است. هر کدام از فیلمهای او نسبت به فیلم قبلیاش ضعیف تر از آب در آمدهاست با
وجود اینکه تیم بازیگرانش همیشه پر و پیمان بوده و از افرادی چون سعیدپور صمیمی، نیکی کریمی، مریلا
زارعی، امین حیایی و حتّی اکبر عبدی و سیروس ابراهیم زاده در فیلمهایش بهره برده است.
از اکران « شام عروسی» مدت زیادی میگذرد ولی دیدن این فیلم در شبکۀ ویدئویی کشور با کیفیت
مناسب و بستهبندی مطلوب و از همه مهمتر قیمت مناسب، آنقدر اهمیت دارد که این فیلم را دوباره ببینیم
و در مورد آن صبحت کنیم.
فیلم شام عروسی در سال 1384 ساخته شده است. در این فیلم کارگردان سعی بر استفاده
از یکی از آثار برتر و محبوب سینمای ایران یعنی آژانس شیشه ای داشته است و در کنار تمام
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 138صفحه 28