سرمقاله
در کشور عزیز ما، ایران، اقوام مختلفی زندگی می کنند اقوام کرد و لر و ترک و بلوچ و گیل و فارس و ... اما این تفاوت رنگ ها و لباس ها و لهجه ها هیچ گاه باعث اختلاف بین این اقوام نبوده است.
مردم ایران بنابر تجربه ای که در طول تاریخ آموخته اند، وحدت را ضروری ترین رکن پایداری این آب و خاک می دانند.
در تاریخ خوانده اید که چطور تفرقه در سپاه مولا علی علیه السلام، سردار سپاه علی، مالک اشتر را در ناباوری فرو گذاشت و ماجرا را در یک قدمی پیروزی حق بر باطل به حکمیت ابو موسی اشعری واگذاشت.
مردم ایران در طول تاریخ، با واگذار کردن بخش های زیادی از خاک ایران به بیگانگان در جنگ های مختلف، طعم تلخ متحد نبودن دل های مردم را چشیده و یک بار نیز در بهمن ماه سال 1357 میوه شیرین درخت وحدت را برچیده است.
که به قول شاعر:
مورچگان را چو بود اتحاد
شیر ژیان را بدرانند پوست
البته مهم تر از همه این است که وحدت جز در سایه ایمان به خدا و رهبری حجت او به دست نخواهد آمد.
اتفاقی که در انقلاب ایران تولد یافت و در سال های جنگ تحمیلی به سرچشمه ظهور رسید.
در آن روزها که اسلام جانی دوباره گرفته بود و دشمنان کوردل اسلام ناب محمدی برای خاموش کردن فروغ ابدی نور معنویت دست به هر جنایتی می زدند، جهان اسلام بیش از هر زمان دیگری نیازمند وحدت و یکپارچگی بود و امام عزیز ما این واقعه را با هوشمندی تمام، می دید.
زمانی فرا رسیده بودکه تمامی مسلمانان دنیا برای حفظ اسلام و قرآن و اصل دین وظیفه داشتند که اختلاف ها را کنار بگذارند.
حضرت امام با درک این ضرورت، از 12 ربیع الاول تا 15 ربیع الاول را به نام هفته وحدت نامگذاری فرمود چرا که اهل تسنن روز 12 ربیع الاول و شیعیان روز 17 ربیع الاول را روز ولادت حضرت محمد- صلی الله علیه و آله- می دانستند.
در سالی که به نام سال همبستگی نامگذاری شده است انتظار می رود که هفته وحدت معنا و مفهوم والاتری داشته باشد.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 15صفحه 3