سرمقاله
سالی یکبار، فقط چند دقیقه!
نمیدانم آنروز را به خاطر دارید یا نه که تیم ملی ایران با گرفتن یک مساوی 2-2 مقابل تیم استرالیا توانست به جامجهانی راه پیدا کند.
ظرف چند دقیقه تمام خیابانها پر از جمعیت شد و صدای شادی مردم کوچههای شهر را پر کرد.
انکار نکنید که فوتبال خیلی مسأله مهمی نیست. همه مردم هم به فوتبال علاقه ندارند و پیگیر اخبار ورزشی مسابقات جام جهانی نیستند ولی آن عده هم در کنار جوانترها و علاقمندان به مسابقات ورزشی شادمانی میکردند.
در حقیقت مردم از فوتبال خوشحال نبودند بلکه بیشتر آنها به خاطر این افتخار ملی بر خود میبالیدند.
اینگونه حوادث غرور ملی ما را برانگیخته میکند.
برانگیخته شدن غیرت ایرانی و غرور ملی آنقدر مهم است که حتی رهبر کشور ما نیز در زمان پیروزی تیم فوتبال ایران مقابل آمریکا و همچنین در هنگام قهرمانی افتخارآفرین پهلوان حسین رضازاده برای ورزشکاران و ملت ایران پیام تبریک فرستادند.
اینها حوادث بزرگی هستند که ما به آنها افتخار میکنیم اما میخواهم شادمانی مردم در این روزها را با روزی مقایسه کنم که شادمانی مردم در آن روز به هیچ وجه با شادمانی مردم در روز بازی ایران با استرالیا قابل مقایسه نیست.
روز سوم خرداد سال 1361 را احتمالاً به یاد نمیآورید. در آن روز، مردم از شدت خوشحالی در خیابانها همدیگر را در آغوش گرفته و بر شانههای یکدیگر گریه میگردند. احساس عجیبی تمام مردم ایران را دربرگرفته بود. مردم از خوشحالی فریاد میزدند. اللهاکبر میگفتند و به هم شربت و شیرینی تعارف میگردند.
در آن روز، رزمندگان کشور اسلامی ما با دست خالی در برابر تجهیزات نظامی پرقدرت کشور عراق ایستادند و با توکل به خدا و ایمان راستین آنها را از خاک کشور بیرون کردند.
صدام که به هیچوجه چنین روزی را پیشبینی نمیکرد، پیشتر گفته بود که اگر نیروهای ایرانی بتوانند خرمشهر را پس بگیرند، کلید بصره را نیز به آنها خواهد داد.
اما صدام هیچ چیزی راجع به غیرت ایرانی نشنیده بود و حدس نمیزد که هر رزمنده ایرانی با یک کلاش ساده، یک تانک را از کار بیاندازد.
او هیچگاه تصورش را هم نمیکرد که زنهای پرجرأت ایرانی از پشتبامها بر سر نیروهای عراقی آب جوش بریزند و آنها را فراری دهند.
مردم در آن روز احساس غرور میکردند چرا که عدهای از رزمندگان ایرانی کاری کردند که مردم ایران بتوانند تا سالها به راحتی زندگی کنند و برای غرورآفرینی ورزشکارانشان هورا بکشند و کارناوال شادی راه بیاندازند.
حالا میان این همه داد و فریاد کردن و هورا کشیدن برای این و آن، بد نیست که سالی یکبار، فقط چند دقیقه به شهدای فتح خرمشهر بیاندیشیم و برای شادی روحشان فاتحهای بفرستیم.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 20صفحه 3