جماران به غیر از تهدیدات محتمل زمینی از طریق هوا، نیز تهدید می‌شد. صدام‌حسین کافر که خود نوکری ابرقدرت‌ها را بر عهده داشت، تلاش می‌کرد به هر طریق ممکن که شده هواپیماهایش را به فضای تهران برساند و جماران را بمباران کند. خیلی تلاش کرد با موشک‌هایی که به تهران می‌زد جماران را مورد هدف قرار دهد.
در سال65 هنگام اذان ظهر که برای وضو از اتاق به حیاط آمده بودم ناگهان یک هواپیمای عراقی را در آسمان جماران مشاهده کردم. بلافاصله پدافندها شلیک کردند اما مؤثر واقع نشد زیرا هواپیما زیر خط صفر در حرکت بود. آن روز این هواپیما یک باک ذخیره بنزین خود را در منطقه جمال‌آباد در جوار جماران به زمین انداخت و باک دوم را هم در منطقه‌ی درکه که در مقابل جماران قرار دارد رها کرد. این امر باعث شد فوراً جلسه‌ای اضطراری با حضور مسئولین پدافند تشکیل و برای رفع نقطه‌ضعف‌ها برنامه‌ریزی و بررسی شود که چرا و چگونه این هواپیمای عراقی توانسته از مرز بدون خبر و راحت خود را به فضای تهران و جماران برساند. البته آقایان دست‌اندرکار برای توجیه این کار و ضعف‌هایشان استدلال‌هایی داشتند که نشان می‌داد سیستم پدافند ما دارای مشکلاتی است. این قضیه هم به خیر گذشت.
کتابتشنه و دریاصفحه 112