سخن در مورد قسم اول
مسأله 1 ـ اگر دشمنی که از او بر اساس اسلام و اجتماع مسلمین ترس باشد، بلاد مسلمین و یا مرزهای آن را مورد هجوم قرار دهد، بر مسلمان ها واجب است که از آن به هر وسیله ای که ممکن است با بذل مال و جان، دفاع نمایند.
مسأله 2 ـ این دفاع، مشروط به حضور امام علیه السلام و اذن او و اذن نایب خاص یا عام او نیست، پس بر هر مکلفی بدون هیچ قید و شرطی واجب است به هر وسیله ای که باشد، دفاع نماید.
مسأله 3 ـ اگر ترس تسلط بیشتری بر بلاد مسلمین و توسعۀ استیلاء و گرفتن بلاد آن ها یا اسیر نمودن آن ها باشد دفاع به هر وسیله ای که ممکن است واجب می باشد.
مسأله 4 ـ اگر بر قلمرو اسلام از استیلای سیاسی و اقتصادی که منجر به اسارت سیاسی و اقتصادی مسلمین و موهون شدن اسلام و مسلمین و ضعیف شدن آن ها می شود، ترس باشد، با وسیله های مشابه و مقاومت های منفی، دفاع واجب است؛ مانند نخریدن کالاهای آنان و ترک استفاده از آن، و ترک رابطه و معامله با آنان به طور مطلق.
مسأله 5 ـ اگر در روابط اقتصادی و غیر آن بر قلمرو اسلام و بلاد مسلمین، ترس آن
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 551
باشد که بیگانگان بر آن تسلّط سیاسی یا غیر سیاسی که موجب استعمار آنان یا استعمار بلادشان ـ ولو از جهات معنوی ـ پیدا کنند، بر همۀ مسلمین واجب است که از چنین روابطی اجتناب کنند و این گونه روابط حرام می باشد.
مسأله 6 ـ اگر روابط سیاسی دول اسلامی با بیگانگان موجب استیلای آنان بر بلاد مسلمین یا نفوس و اموالشان شود یا موجب اسارت سیاسی مسلمین گردد، بر رؤسای دولت ها حرام است که چنین روابط و مناسباتی داشته باشند؛ و پیمان هایشان باطل است. و بر مسلمین واجب است آن ها را ارشاد کنند و آنان را ولو با مقاومت منفی، به ترک این گونه روابط ملزم نمایند.
مسأله 7 ـ اگر ترس آن باشد که بیگانگان به یکی از دول اسلامی هجوم برند، بر تمام دول اسلامی واجب است به هر وسیلۀ ممکن از آن دفاع کنند، چنان که بر سایر مسلمین (نیز) واجب است.
مسأله 8 ـ اگر یکی از دول اسلامی، پیمانی بست که با مصلحت اسلام و مسلمین مخالف است، بر سایر دول (اسلامی) واجب است که با وسایل سیاسی یا اقتصادی، مانند قطع رابطۀ سیاسی و بازرگانی با آن دولت کوشش کنند تا آن پیمان را به هم بزنند. و بر سایر مسلمین واجب است که با هرگونه مقاومت منفی که در امکانشان است در این کار اهتمام بورزند. و چنین معاملاتی در شرع مقدس اسلام حرام و باطل می باشد.
مسأله 9 ـ اگر بعضی از رؤسای دول اسلامی یا بعضی از نمایندگان دو مجلس موجب نفوذ سیاسی یا اقتصادی بیگانگان بر مملکت اسلامی گردند، به طوری که از این نفوذ بر اساس اسلام یا بر استقلال مملکت ولو در آینده ترس باشد، (این رئیس مملکت یا نماینده) خائن است و فرضاً هم که متصدی شدن آن مقام برایش حقّ باشد از مقامش ـ هر مقامی باشد ـ منعزل می گردد. و بر امت اسلامی است که ولو با مقاومت منفی مانند ترک معاشرت و ترک معامله با او و روگردان شدن از او به هر وجهی که ممکن است او را مجازات نمایند و در اخراج او از تمام شؤون سیاسی و محروم نمودن او از حقوق اجتماعی، اهتمام ورزند.
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 552
مسأله 10 ـ اگر در روابط بازرگانی دول یا تجّار با بعضی از دول یا تجار بیگانه ترس بر بازار مسلمین و زندگی اقتصادی آن ها باشد واجب است آن را ترک کنند، و چنین تجارتی حرام می باشد. و در صورت چنین ترسی، بر رؤسای مذهب (واجب) است که کالاهای آنان و تجارت با آن ها را طبق مقتضیات زمان تحریم نمایند. و بر امت اسلامی متابعت آنان (واجب) است، چنان که برهمۀ آن ها واجب است که در قطع این روابط جدیّت کنند.
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 553