گفتاری دربارۀ ماندن شب در منی
مسأله 1 ـ وقتی اعمالش را در مکه انجام داد بر او واجب است که جهت بیتوته (شب ماندن) دو شب یازدهم و دوازدهم در منی، به منی برگردد. و مقدار واجب (بیتوته) از غروب تا نصف شب است.
مسأله 2 ـ بیتوتۀ شب سیزدهم تا نصف شب، بر چند دسته واجب است: از آن دسته ها
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 515
کسی است که در احرام حج یا عمره از صید اجتناب نکرده باشد. و برای کسی که صید را گرفته و نکشته احتیاط (واجب) آن است که بیتوته کند. و اگر از غیر این دو مورد، از محرمات دیگر صید مانند خوردن گوشت صید و راهنمایی کردن و اشاره نمودن و غیر این ها اجتناب نکرده (بیتوتۀ شب سیزدهم) بر او واجب نیست. و از آن دسته ها (که واجب است شب سیزدهم بیتوته کنند) کسی است که در احرام حج یا عمره از زن ها اجتناب نکرده است، چه به صورت وطی در دُبُر باشد یا قُبُل، همسرش باشد یا بیگانه، و بیتوته در غیر نزدیکی کردن واجب نیست، مانند بوسیدن و لمس کردن و مانند این ها. و از آن دسته ها کسی است که روز دوازدهم از منی کوچ نکرده و به غروب شب سیزدهم رسیده است (که باید شب سیزدهم را در منی بیتوته کند).
مسأله 3 ـ بیتوته در شب های مذکور بر اشخاصی واجب نیست: اول: بیماران و پرستاران آن ها بلکه هر کسی که دارای عذری باشد که با وجود آن بیتوته برایش مشقّت دارد. دوم: کسی که بر مال قابل اعتنای خودش (که در مکه دارد) بترسد که در مکه تلف گردد یا دزدیده شود. سوم: چوپان ها، هنگامی که نیاز داشته باشند که حیوانات خود را در شب بچرانند. چهارم: کسانی که متکفّل آب دادن به حجاج در مکه هستند. پنجم: کسی که در مکه، شب را تا طلوع فجر به عبادت مشغول باشد و به غیر عبادت، مشغول نباشد مگر کارهای ضروری مانند خوردن و آشامیدن به قدر نیاز و تجدید وضو و غیر این ها و ترک بیتوته در منی برای کسی که در غیر مکه مشغول عبادت باشد جایز نیست حتی اگر در بین راه مکه به منی باشد بنابر احتیاط (واجب).
مسأله 4 ـ کسی که در اول شب بدون عذر، در منی نباشد بر او واجب است قبل از نصف شب به منی برگردد و تا سفیدۀ صبح در منی بیتوته کند بنابر احتیاط (واجب).
مسأله 5 ـ بیتوته از عبادات است که در آن نیّت با شرایطش لازم است.
مسأله 6 ـ کسی که بیتوتۀ واجب را در منی عمداً یا از روی جهل یا فراموشی ترک کند بر او واجب است برای هر شب، یک گوسفند (کفّاره بدهد)، بلکه کفّاره بر اشخاصی که در مسألۀ 3 شمرده شدند غیر از پنجمین آن ها، واجب است، و این حکم در سومین
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 516
و چهارمین آن ها بر اساس احتیاط (واجب) است.
مسأله 7 ـ در گوسفندِ این کفّاره، شرایط قربانی معتبر نیست. و برای ذبح آن محل خاصی نیست، بنا بر این جایز است که بعد از برگشتن به محلّش آن را بکشد.
مسأله 8 ـ کسی که تمام شب را خارج منی نبوده باشد، پس اگر مقداری از اول شب تا نصف آن در منی بوده بدون اشکال کفّاره ای بر او نیست. و اگر پیش از نیمه شب از منی خارج شود یا مقداری از اول شب را در خارج منی باشد احتیاط (واجب) آن است که کفّاره بر او لازم است.
مسأله 9 ـ کسی که برایش کوچ کردن روز دوازدهم جایز است واجب است که بعد از ظهر از منی کوچ نماید و قبل از ظهر جایز نیست، و کسی که روز سیزدهم کوچ می کند هرموقع روز بخواهد برایش جایز است.
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 517