گفتاری دربارۀ تقصیر

‏‏گفتاری دربارۀ تقصیر‏

‏‏مسأله 1 ـ‏‏ واجب است بعد از سعی، تقصیر نماید؛ یعنی مقداری از ناخن یا موی سر یا‏‎ ‎‏شارب یا ریش را بچیند و اولی و احوط آن است که به گرفتن ناخن اکتفا نکند، و تراشیدن‏‎ ‎‏سر تا چه رسد به ریش کفایت نمی کند.‏

‏‏مسأله 2 ـ‏‏ تقصیر عبادتی است که در آن نیّت با شرایطش واجب است و اگر اخلالی به‏‎ ‎‏نیّت وارد آورد احرامش باطل است مگر این که جبران کند.‏

‏‏مسأله 3 ـ‏‏ اگر عمداً تقصیر را ترک کند و برای حج مُحرم شود، عمره اش باطل است؛ و‏‎ ‎‏ظاهر این است که حجّش تبدیل به حج افراد می شود، و احتیاط (واجب) آن است که بعد‏‎ ‎‏از تمام کردن حجّش، عمرۀ مفرده ای به جا آورد و در سال آینده حج نماید. و اگر تقصیر را‏‎ ‎‏فراموش کند تا این که برای حج احرام ببندد، عمره اش صحیح است، و مستحب است که‏‎ ‎‏یک گوسفند فدیه بدهد، بلکه احوط (استحبابی) است.‏

‏‏مسأله 4 ـ‏‏ هر چیزی که به واسطۀ مُحرم شدن بر او حرام شده بود حتی زن ها، با تقصیر‏‎ ‎‏بر او حلال می شود.‏

‏‏مسأله 5 ـ‏‏ در عمرۀ تمتع، طواف نساء نیست و اگر به قصد رجاء و احتیاطاً طواف نساء‏‎ ‎‏را انجام دهد مانعی ندارد.‏

‏‎ ‎

‏‎