گفتاری در مورد «سوم» یعنی چریدن
مسأله 1 ـ (در وجوب زکات حیوان) شرط است که تمام سال سائمه باشد (در بیابان بچرد)؛ پس اگر در بین سال علوفه به او داده شود به مقداری که عرفاً عنوان سائمه در تمام سال بر آن صدق نکند، زکات ندارد، ولی به مقدار یک روز یا دو روز ضرری وارد نمی شود، بلکه ضرر نداشتن چند روز کم هم وقتی زیاد پراکنده باشد بعید نیست.
مسأله 2 ـ در سقوط زکات در مورد حیوانی که معلوفه است (یعنی در بیابان نمی چرد و به او علف داده می شود) فرقی نیست که خود حیوان علف بخورد یا مالکش بخوراند و یا غیرمالک، چه آن غیر از مال خودش و چه از مال مالک، چه با اذن مالک و چه بدون اذن او بخوراند. چنان که فرقی نیست که معلوفه بودن از روی اختیار باشد و یا به ناچاری و یا به واسطۀ مانعی از چریدن در بیابان مثل برف و مانند آن باشد. و همچنین بین این که علف چیده شده را به حیوان بخوراند یا حیوان را رها کند تا خودش در زراعتی که ملک است بچرد فرقی نیست؛ زیرا در تمام این صُوَر، از سائمه بودن خارج می شود. البته اگر مرتعی را که کشت نشده اجاره یا خریداری کند (و حیوان ها را برای چریدن در آن رها کند) از سائمه بودن خارج نمی شوند، و آنچه به صدق سائمه بودن ضرر می زند چریدن در زمین هایی است که برای کشت آماده شده و به نحو متعارف و مرسوم کشت شده باشند،
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 360
ولی اگر فرض شود که تخم هایی را که از جنس گیاه مرتع ها است در آن ها بپاشد بدون آن که برای رشد و نمو آن کاری انجام دهد، بعید نیست که با چریدن حیوان در آن ضرری به صدق عنوان «سائمه بودن» وارد نشود و همچنین اگر به ستمگری مبلغی بدهد که حیوانات خود را در زمین مباح بچراند، از سائمه بودن خارج نمی شود.
ترجمه تحریر الوسیله امام خمینی(س)ج. 1صفحه 361