‫سیر و سلوک عرفانی از دیدگاه امام خمینی (س)

‏‏چکیده‏

‏‏عرفان دارای یک مفهوم کلی با مصداق‌های گوناگون و متنوع است تاکنون تعریف‌های متنوع و گوناگون توسط عرفا از عرفان ارائه شده است. از جمله در رساله توحید و نبوت و ولایت قیصری عرفان ‌این‌گونه تعریف شده است: عرفان عبارت است از علم به حضرت حق سبحان از حیث اسما و صفات و مظاهرش و علم به احوال مبدا و معاد و به حقایق عالم و چگونگی بازگشت آن حقایق به حقیقت واحدی که همان ذات احدی حق تعالی است. عرفان نظری، فلسفه‌ی عرفان و مبانی و شکل تئوریک عرفان است اما عرفان عملی به کار بستن و عملی نمودن تفکرات عرفانی می‌باشد. سیر و سلوک عرفانی از دیرباز مورد توجه عارفان حق بوده است که می‌خواسته‌اند با به کارگیری عملی نظریات عرفانی خود را از قید و بند محدودیت‌های مادی و خواهش‌های نفسانی نجات دهند و هر کدام از عرفا به تناسب دیدگاه خود مراتب و مراحلی را برای سفر الی‌الله بیان فرموده‌اند. در‌ این خصوص دیدگاه امام در مورد عرفان چنین است که: عرفان یعنی رسیدن به معبود، فانی شدن در او، جز او ندیدن، جز سخن او نشنیدن. عارف حق یعنی برای انسان جایگاه ویژه‌ای قائل است. از دید عارف انسان خلاصه و عصاره عالم هستی است. بنابراین هدف عرفان تکمیل نمودن لحظه به لحظه انسان است.‏

‏‎ ‎

‏‎