عالم ربانی، مجاهد فی سبیل ‌اللّه‌: امام روح‌ اللّه‌ خمینی

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏عالم ربانی، مجاهد فی سبیل الله : امام روح الله خمینی‏

‏‏مَلام نانااس، حسین‏

‏‏«بگو: اگر دریا برای (نوشتن) کلمات پروردگارم مرکب باشد، بی شک آن‏‎ ‎‏دریا، پیش از به پایان رسیدن کلمات پروردگارم، به پایان می رسد ولو آنکه‏‎ ‎‏مددی همانند آن به میان آوریم»‏‎[1]‎‏.‏

‏‏    ‏‏کلمات در ستایش از اولیا (معصومین) و عرفا (دوستداران شناخت‏‎ ‎‏قلبی خداوند) در مقایسه با کلمات ستایش آمیز نسبت به خدا، چیزی جز‏‎ ‎‏قطرات محکوم به فنا در اقیانوسی از مرکب نیستند که پیشاپیش در برابر‏‎ ‎‏کلمات فراگیر و لایتناهی خداوند رنگ می بازند.‏

‏‏امام، روح الله الموسوی الخمینی، قدس الله نفس الزکیّه، کلمه ای از کلمات‏‎ ‎‏خداوند، و امتی از امت محمد بود، خداوند، او و فرزندانش را قرین‏‎ ‎‏رحمت سازد. از کدام کرانه باید به اقیانوس علم و عرفان قرآنی  منبعث از‏‎ ‎‏جزیرۀ امت خمینی وارد شد؟‏

‏‏     اگر سفرمان را از کرانه فقه و تفقه (علم حقوق و فهم باطنی) آغاز کنیم،‏‎ ‎‏امواج بلند علم و درایت و منطق ایشان ما را به حیرت می افکند و زورق‏‎ ‎

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏
‏‎

‎‏کوچکمان را واژگون می سازد. روح الله ، آن طلبه (محصل الهیات) همانند‏‎ ‎‏دیگر طلاب بر سر کلاس حاضر می شد؛ همان کتب را مطالعه می کرد؛ در‏‎ ‎‏سخنرانیها و خطبه ها حاضر می شد و مانند اکثر طلاب امتحانات را با‏‎ ‎‏موفقیت به اتمام می رساند.‏

‏‏     امام روح الله ، آن عالم فقیه (حقوقدان مسلمان) جایی که دیگران غایب‏‎ ‎‏بودند حاضر بود؛ به روشی مطالعه می کرد که دیگران از آن آگاهی‏‎ ‎‏نداشتند؛ وارد حوزه هایی می شد که دیگران با آن بیگانه بودند؛ آنچه‏‎ ‎‏برای دیگران ثقیل بود درک می نمود؛ و از امتحانی الهی که دیگران نیز به‏‎ ‎‏آن دعوت شده بودند، اما صلاحیت حضور نداشتند، سربلند بیرون‏‎ ‎‏می آمد.‏

‏‏     از طرف دیگر، اگر آغاز سفر ما از کرانۀ اخلاق باشد، علّو درجات‏‎ ‎‏خمینی، سواران را به وحشت خواهد انداخت و آنان را به ترک کشتی‏‎ ‎‏وامی دارد؛ اما کشتی ملوانان جسور را در دریای وسیع و خروشانی از‏‎ ‎‏عظمت مقام محمدی، کرامت روح، تحقق انسانیت و جانشینی بشر‏‎ ‎‏مصون می دارد.‏

‏‏     و اگر سفرمان را از کرانۀ فلسفه و منطق آغاز کنیم، در آثار امام با‏‎ ‎‏تفاصیل پیچیده، معانی ژرف، دقت تمایز و اصلاح منطق با همان دقت‏‎ ‎‏طبقه بندی پلایدس در صورت فلکی ثور مواجه می شویم؛ و جایگاه‏‎ ‎‏ستارۀ خمینی را در صورت فلکی امت در می یابیم.‏

‏‏     و اگر از سر تصادف سفر به جزیرۀ امت خمینی را از کرانۀ عرفان و‏‎ ‎‏معرفت (دو نام برای شناخت قلبی و توصیف ناپذیر خداوند) آغاز کنیم،‏‎ ‎‏این افتخار نصیبمان خواهد شد که در معیّت او در اقیانوس عرفان‏‎ ‎‏غوطه ور شویم، یا با او در «لذت جامی» که سرنشینان مفتون کشتی را‏‎ ‎
‏‎

‎‏مجنون ناخدای کشتی ساخته، شریک شویم ـ الله جل و جلاله ـ و کشتی را‏‎ ‎‏به سوی جزیرۀ عشق الهی که تنها ساکن آن، مالک کل جهان است سوق‏‎ ‎‏می دهد.‏

‏‏     از این جزیرۀ غوطه ور در عشق الهی است که روح الله ، آن عارف‏‎ ‎‏عظیم الشان به سرزمین اصلی جامعه اسلامی، و به وطن خود ایران‏‎ ‎‏بازگشت، و از منبر روشنگری بالا رفت و اولین یاوران خویش را در‏‎ ‎‏مدرسۀ امام جعفر صادق، جزء دوازده امام صدیق‏‎[2]‎‏، گرد خویش فرا‏‎ ‎‏خواند، رحمة الله علیهم.‏

‏‏     در اینجا، امام خمینی از رهگذر مباحث و مجادلات کلامی ـ عقلانی،‏‎ ‎‏اذهان خفته را بیدار ساخته، مجدداً روح تازه ای در نفوس فرزانه دمید و‏‎ ‎‏نسل طلاب را از گمراهی نجات داد، بینش سیاسی را احیا نمود و رهبری‏‎ ‎‏را به علمای اسلام تفویض کرد.‏

‏‏     تحت رهبری امام خمینی، علما و روحانیون، نهضت را با دست خالی‏‎ ‎‏هدایت کرده و ملت ایران را در مقابل ارتش تا دندان مسلح، ولی خفتۀ‏‎ ‎‏شاه بیدار ساختند. تحت رهبری امام خمینی امام تبعید شده، اما حی و‏‎ ‎‏حاضر، علما و مردم با مساعی یکدیگر شاه را بیرون کرده، و با اشغال‏‎ ‎‏کاخهای زنگار گرفتۀ سلطنت، حکومت استبدادی پهلوی را نابود ساختند‏‎ ‎‏و جمهوری اسلامی ایران را برقرار کردند، باشد که شان و مقام او تا ابد در‏‎ ‎‏پیشگاه پروردگارش متعالی گردد.‏

‏‏     امام خمینی، بنیانگذار و رهبر جمهوری اسلامی ایران، اصل‏‎ ‎‏ولایت فقیه (حکومت فقهای مسلمان) را به عنوان شالودۀ حکومت‏‎ ‎
‏‎

‎‏اسلامی برقرار ساخت؛ و در دهۀ هشتم زندگی اش، مسئولیت سنگین‏‎ ‎‏ولی فقیه (فقیه عالی قدر) در ایران اسلامی را به عهده گرفت.‏

‏‏     آیت الله خمینی، آن عارف جند الله (مجاهد عارف) مشعل فروزان‏‎ ‎‏قرآن را علیه ستمکاران بر فراز برج عالِم ربانی (عالم معتقد به خدا) بالا‏‎ ‎‏برد و ضلالت کفر غرب و شرق را نابود ساخت.‏

‏‏     پرتو قرآن در دستان آیت الله خمینی بندهای شرم آور ملت مسلمان‏‎ ‎‏ایران‏‎[3]‎‏ را از رژیم نژادپرست افریقای جنوبی (سابق)، رژیم صهیونیستی‏‎ ‎‏اشغالگر قدس و فلسطین (امروزی) و مادر نژادپرست هر دوی آنها یعنی‏‎ ‎‏ایالات متحدۀ امریکا گسیخت.‏

‏‏     پرتو قرآن در دستان آیت الله جماران،‏‎[4]‎‏ فروپاشی اتحاد شوروی،‏‎ ‎‏استقلال آسیای مرکزی و اروپای شرقی، و پیروزی مجاهدین افغانی‏‎ ‎‏(سربازان مسلمان افغانی) را تسریع نمود... چراغ راه سربازان و شهدای‏‎ ‎‏مسلمان در جنگ تحمیلی هشت ساله بود، و آتش فتنۀ دشمنان اسلام را‏‎ ‎‏از کاخ بغداد تا کاخ سفید در واشنگتن خاموش ساخت.‏

‏‏     پرتو قرآن در دستان پدر مصطفی‏‎[5]‎‏ جایگاه رفیع زنان مسلمان را در‏‎ ‎‏جامعۀ اسلامی، و مقام مقدس خانوادۀ مسلمین را در دایرۀ امت اسلامی‏‎ ‎‏به آنها بازگرداند.‏

‏‏     پرتو قرآن در دستان حاجی (زائر) امام خمینی، حج اکبر را به عنوان‏‎ ‎‏مجمع روحانی و اجتماعی ـ سیاسی جهان اسلام، و کعبه را به عنوان مرکز‏‎ ‎‏وحدت اسلامی و نوید پیروزی اسلام احیا کرد. ‏

‏
‏‎

‎‏     پرتو قرآن در دستان سیّد (فرزند پیامبر)، خمینی، چراغ قرآن را بر فراز‏‎ ‎‏مسجد الاقصی که بیش از سه دهه در بند رژیم اشغالگر قدس و فلسطین‏‎ ‎‏است، نگه داشت.‏

‏‏     پرتو قرآن امام خمینی، ما را همچنان به اتحاد در دفاع از اسلام،‏‎ ‎‏سرزمینهای اسلامی، حیات و سعادت و ذخایر مسلمانان فرا می خواند.‏

‏‏     پرتو قرآن امام خمینی، علمای مسلمان سراسر قلمرو اسلامی را‏‎ ‎‏دعوت می کند تا به عنوان متولیان پیامبران، جهت اشاعۀ صلح به پا خیزند‏‎ ‎‏و از رهبران امتها می خواهد تا به منظور دفاع از قرآن مجید، شریعت‏‎ ‎‏مقدس و دستورات الهی، در خصوص برقراری عدالت و حکومت‏‎ ‎‏اسلامی، قیام کنند.‏

‏‏     ما باید بعد از سوّم ژوئن 1989 سفرمان را به سوی جزیرۀ امت‏‎ ‎‏خمینی ادامه دهیم؛ و با کمک عاشقان خمینی همۀ اقصی نقاط آن جزیرۀ‏‎ ‎‏مسکونی را پیدا کنیم. کشتیهای آنها را از آسمان تا زمین در اقیانوسی از‏‎ ‎‏اشک شناور سازیم؛ و با عشق، حق شناسی، ایمان و عزم راسخ پیوند‏‎ ‎‏خوریم، و در مسیری که خمینی طی نموده، استقامت ورزیم؛ و به‏‎ ‎‏مبارزاتی که خمینی لازم می دانست بپردازیم؛ و تا پیروزی ای که او حتمی‏‎ ‎‏می دانست استقامت ورزیم.‏

‏‏     اینها فقط قطراتی چند از عشق من به شماست‏

‏‏     هیچ قلمی نمی تواند این اقیانوس را توصیف کند‏

‏‏     اگر از نوشتن باز ایستاده ام به خاطر فقدان مرکب نیست‏

‏‏     بلکه همدردی با آنهایی است که باید همراه ما بشتابند.‏

‏‏ملام. نانا. حسین‏

‏
‏‎

‎

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎

• )) کهف / 109.
• )) اشاره به امام جعفر صادق، ششمین امام از دوازده امام اهل بیت ـ علیه السلام ـ است.
• )) ایران در دوران حکومت پهلوی.
• )) محل سکونت امام خمینی در تهران.
• )) فرزند ارشد امام خمینی.