بازشناسی عناصر ایرانی فرهنگ عاشورا
محمد حکیم پور
نهضت عاشورا - بعد از واقعۀ غدیر(8 ه) – در میان رویدادها و جریانات تاریخی - سیاسی شیعه، بالاترین اهمیت را برای شیعیان ایرانی یافته است. زیرا امام حسین (ع) - رهبر انقلاب عاشورا - تنها امام شیعه اثنی عشری بود که درنتیجۀ یک مبارزۀ مذهبی - سیاسی معطوف به قیام مسلحانه، جان باخته بود; آنهم درعصر وجامعه ای که پایگان مذهبی - سیاسی آن را امویان، تشکیل می دادند; کسانی که ایرانیان درطی چند دهۀ اخیر پس از پذیرش اسلام - به استثنای دورۀ کوتاه خلافت علی(ع) - اصلی ترین قربانیان سیاست تبعیض نژادی(آپارتاید) آنان بودند. ازاین جهت کاملاً طبیعی بودکه فاجعۀ کربلا و سرنوشت غم انگیز امام حسین(ع) بویژه پس از تلفیق با مبادی و اسطوره های ایرانی، به عنوان غنی ترین و هیجان برانگیزترین موضوع تاریخ سیاسی شیعه، محرک ایرانیان شیعه، برای ابراز انزجار وتنفر عمیق از دشمنان امام حسین(ع) و حتی کوشش سیاسی مستمر آنها برای برانداختن حکومتهای ظلم و ضد خاندان علی(ع) باشد و بزودی درکمترین زمان ممکن، بازتابی بسیار مؤثر وفعال در«روح ایرانی» پیدا کند، بطوری که همواره جزئی ازآموزۀ ایدئولوژیک و یا سنت انقلابیگری هرگروه مبارز ولی مورد ایذا شیعۀ ایرانی را تشکیل دهد.
تحقیق حاضردردو بخش به بازشناسی عناصرایرانی فرهنگ عاشورا می پردازد. بخش اول: زمینه ای تاریخی گرایش ایرانیان به نهضت عاشورا
بخش دوم: تأثیرمبادی ایرانی بر فرهنگ عاشورا .
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 48