عاشورا پشتوانۀ تشیع
دکتر سید جعفر شهیدی
همۀ آنان که با تاریخ شیعه آشنایی دارند، از عاشورا و پی آمدهای آن آگاهند. اما اینکه چرا عراقیان امام حسین(ع) را نزد خود خواندند؟ چه می خواستند؟ و چرا پس از آن او را تنها گذاشتند تا با چنان وضع دردناکی کشته شود؟ محل بحث این مقاله است. دعوت کنندگان امام(ع) معمولاًدر یک چیز هم داستان بودند و آن اینکه حکومت دمشق باید سرنگون شود و عراق مرکز خلافت اسلامی گردد. چه آنانکه دریغ صدر اسلام را می خوردند، یا اهداف مادی و قدرت طلبانه و یا فرصت طلبانه را تعقیب می کردند، همگی با عامل دین به دنبال تأمین اهداف خود بودند.
پس از واقعۀ عاشورا، این کشتار موجد خاطره ای چنان غم انگیز بود که شیعیان را به حرکتهای مسلحانه فرا خواند و عملاً موج اعتراض مسلحانه و غیرمسلحانه را به وجود آورد. عزاداری و مرثیه سرایی روشی گشت برای مقابله با حکومت اموی. این سنت بعداًنیز ادامه یافت و تبدیل به رسمی پایدار و سنتی جاوید گشت.
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 104