ابعاد گوناگون حضور فرهنگ عاشورا در
شخصیت امام خمینی(س)
طاهره عارفی
حسین(ع) در روز پنج شنبه سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه متولد شد که وجودش عالم بشریت را تا ابد دچار حیرت نمود. وجودی پاک در خاندان رسالت پا به عرصۀ وجود نهاد و نامش را حسین نهادند. او در شریف ترین و نجیب ترین و اصیل ترین خانواده ها متولد شده و در دامان خاندان عصمت و طهارت پرورش یافته است. پیامبر اسلام(ص) حسین(ع) را در آغوش خود با تعلیمات آسمانی پرورش داد و او را تحت نظر خود تربیت نمود. از نظر اخلاقی کسی نمی توانست به پای حسین(ع) برسد، فصاحت و بلاغت حسین(ع) در صلح و جنگ و در خوشحالی و تألم بی نظیر بود. او در همه وقت، احساسات خود را در قالب الفاظ می ریخت و شنونده را دچار تحیر و اعجاب می نمود، زیرا که فصاحت و بلاغت را از پدر و جد خویش به ارث برده بود. خطابه های آتشین در برابر لشکریان ابن سعد و در روز عاشورا و همچنین دعای آن حضرت در عرفات، حکایت از فصاحت و عمق کلام او دارد.
از نظر ایمان کسی را یارای برابری با او نبود. از نظر شجاعت شیر میدان نبرد بود.
حسین(ع) در هنگام رفتن به سوی میدان، یاران خود را جمع می کند و می فرماید که هر کس مایل به جنگ است بماند و قیام کند و هرکس که نیست، با استفاده از تاریکی شب، میدان نبرد را ترک کند. امام حسین(ع) مردم را در میدان جنگ، پیش از شروع جنگ، نصیحت می کرد که شاید به دین اسلام باز گردند و دست از این خونریزیها بردارند. جمعی در شب عاشورا به آن حضرت پیوستند و جمعی تا ظهر
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 111
عاشورا که حربن یزید ریاحی در بین آنها بود.
آفتاب روز تاسوعا تازه غروب کرده بود و کم کم تاریکی شب به آن دشت هول انگیز سایه می افکند. نماز مغرب مانند هر شب ادا می شد و امام برای آخرین بار به یاران خود چنین فرمود:«مرگ ما حتمی است و فردا کسی از ما زنده نخواهد ماند». پس از سپیده دم روز عاشورا که آفتاب جهانتاب برای مشاهده بزرگترین فجایع تاریخ، سر از مشرق بیرون می کشید، امام حسین(ع) که فریضۀ صبح را ادا نمود و به یاران خود فرمود که خداوند عزوجل شما را امروز اجاره داده که از خود دفاع کنید و بجنگید و صبر داشته باشید که شهامت من و شما در این روز است.
چون سحرگه چهرۀ صبح سفید شد زپشت خیمه نیلی پدید
آسمان گفتی گریبان کرده چاک در فراق آفتابی تابناک
آن همه نصیحتها وپند و اندرزها نتوانست آن قوم جاهل و نادان را به خود آورد. بنابراین جنگ سر می گیرد و امام حسین(ع) و یارانش به شهادت می رسند.
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 112