فرهنگ عاشورا و نهضت روشنفکری نخبگان
استاد ماجد الغرباوی
این مقاله به عزم بررسی زمینه های آغازین شکل گیری نهضت روشنفکری در نزد نخبگان دینداردرطی مراحل تاریخی و پیامدهای آن بر جامعۀ اسلامی از صدر اسلام تا انقلاب اسلامی، نگاشته شده است.
مقاله این رویکرد سیاسی نخبگان فرهنگی را در دو دورۀ اصلی– در صدر اسلام و عصرنهضت حسینی و در دورۀ معاصر و عصر نهضت خمینی– مورد بررسی قرار داده است.
این مقاله در بخش اول، دورۀ نخبه گری فرهنگی– سیاسی، رویکرد روشنفکری و روشنگری را با نخبگانی مانند: ابوذر غفاری، عماریاسر و مالک اشتر آغاز می کند و دورۀ خلیفۀ سوم و نقش گمراه کننده و تباه آفرین فرهنگی و سیاسی سلطۀ اموی را مورد بررسی قرار می دهد. نهضت حسینی دراین مقاله، اوج حرکت روشنفکری و روشنگری دینی درصدراسلام شمرده می شود و ابعاد این حرکت روشنگرانه مورد بحث قرار می گیرد.
بخش دوم مقاله، تبلور و تجلی نهضت روشنگری حسینی را در انقلاب اسلامی می داند و نقش چشمگیر امام راحل(س) را در نهضت روشنگری معاصر تحلیل می کند و در پایان خاستگاه حضور نخبگان دینی را فهرست می کند: استعداد ذاتی، رسالت شناسی و رسالت باوری، واقع نگری، وجود رهبری صالح، بهادهی به تفکر و فرهنگ و پرهیز از گروه گرایی از جمله عناصر این خاستگاه حضوراند.
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 120