دیدگاههای اخلاقی و عرفانی امام خمینی(س)
در سایۀ فرهنگ عاشورا
فؤاد موسوی زاده
ائمه اطهار(ع) جملگی عارف بودند. رفتار، کردار و پندار آنها جملگی، حکایت از اخلاق و عرفان اسلامی دارد. امام حسین(ع) سلالۀ پیامبر نیز از این امر مستثنی نبود. سلحشوری و جهاد آن امام بزرگوار، در سایۀ عرفان نشو و نمو یافت. این بار عرفان، جامۀ شهادت و جهاد به تن کرده بود.
اگرعرفان چیزی جز نیست شدن و محو در الله نیست، ثارالله با خون نثاری، عرفان و اخلاق را به حد اعلا رسانید. امام خمینی (س) نیز با فراخوانی جوانان برای رزمندگی در جبهه های نبرد علیه دشمن، آنان را عرفان واقعی ساخته بود. این پیوند بین نهضت امام حسین(ع) و امام خمینی(س)، تاریخی و الهی است.
از این رو اخلاق و عرفان امام خمینی(س) در سایۀ فرهنگ عاشورا، آمیخته ای است از خداشناسی و انسان شناسی ابراز احساسات امام(س) برای شهادت سیدالشهدا (ع) گویای این اندیشه است.
شهادت امام حسین(ع) صحنۀ زیبای هستی است، یک حماسه ویک ایثار. بالاترین درجۀ معنویت انسانهای مافوق است. برای همین است که حضرت زینب(س)، پس از عاشورا این سخن را در حالی که دست و چشم به آسمان دوخته بود می سراید: «خداوندا، سپاس تو را بر این همه نعمتها که بر خاندان ما ارزانی داشته ای، نعمت نبوت، نعمت امامت و ...و نعمت شهادت ... ».
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 155