نمونه های تربیتی و اخلاقی در نهضت امام حسین(ع)
احمد الواسطی
امام حسین(ع) در اصلاح انسان و جامعه از شیوۀ پدرش - علی(ع) –و جدش - رسول اکرم(ص) - پیروی می کردو از آغاز، دعوت او بر مبادی درست و اخلاق والا استوار بود. مردم را با حکمت و موعظه حسنه به سوی خدا دعوت کرده و به آنان آنچه را نمی دانستند، می آموخت و آنچه را می دانستند، یادآوری می فرمود و با منطق لطف و احترام متقابل آنان را ارشاد می نمود. امام(ع) در دعوت خویش بر دو مسئله اساسی تأکید داشت:
1 - خودداری از برخورد با مردم پیش از آنکه حق را برای آنان روشن سازند.
2 - خودداری از شروع جنگ پیش از آنکه دشمن جنگ را آغاز کند.
رفتار امام حسین(ع) و یارانش با دشمنان در سخت ترین لحظات، رفتاری تربیتی بود زیرا آنان دعوت کنندگان به سلامت و هدایت بودند. در بسیاری از انقلابها میان هدف و وسیله و بین شعارهای مطرح شده برای جلب مردم و روشهای عملی، شکافی و فاصله ای بزرگ است. انقلاب حسینی همۀ میزانها را دگرگون کرد. این نهضت در هدفها و وسیله هایش پاک و در موضعگیریها و شعارها و رفتارش با دوست و دشمن، راست و درست بود، بلکه حتی در بحبوحه جنگ و رویارویی با دشمن، در اوج پایبندی به اخلاق فاضله بود. حسین و یارانش در مقابل اعمال زشت و غیرانسانی سپاه کوفه، همچنان برشیوۀ تربیتی خود در برخورد با آنان پای فشردند. نهضت امام حسین (ع) نهضت هدایت و بیدارگری بود، بویژه برای کسانی که فریب طاغوتیان را خورده بودند. تاریخ برای ما حکایت می کند که امام در تمام مدت نهضت از آغاز حرکت از مدینه تا
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 169
آخرین لحظات زندگی شریفش به پند و اندرز و بیدارگری و ارشاد ادامه داد.
بنابراین نهضت امام حسین(ع) مدرسه ای تربیتی و اخلاقی برای همه زمانها و مکانهاست و به انقلابیون و رهبرانشان می آموزد که به آرمان شریف و والاجز با وسایل شریف و والا نمی توان دست یافت.
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 170