نهضت حسینی و عزت حسینی
استاد مصطفی دلشاد تهرانی
«نهضت حسینی و عزت حسینی» عنوانی است برای بیان جلوه ای از جلوه های تربیتی بزرگترین حماسۀ بشری و برترین نهضت انسانی.
«عزت بخشی» و «عزت آفرینی» از مهمترین اهداف تربیتی پیامبران و اوصیای ایشان بوده است و هیچ نهضتی چون نهضت حسین(ع) قلبها را منقلب نکرده و عواطف را همسوی خود نساخته و روح عزت را در بشر ندمیده است.
اگر آدمیان به عزت حقیقی دست یابند و از ذلت مجازی آزاد گردند، به تربیتی که منظور نظر پیامبران بوده است می رسند; تربیتی که آدمی را سربلند و استوار و شکست ناپذیر در برابر غیرخدا و ناچیز و ناتوان و خوار در برابرخدا می سازد. آن که فقط در برابر خدا سر بندگی فرود می آورد و با قدم عبودیت سیر می کند و داغ ذلت بندگی را در پیشانی خود می نهد، به عز ربوبیت دست می یابد; و صاحب اختیار خود و فراتر از آن می شود و مقتدر و قاهر می گردد.
عزت حقیقی مختص خداوند است و اوست که دوستدارانش را عزت می بخشد.
حسین(ع) در «دعای عرفه» خداوند را چنین مخاطب قرار می دهد:
«یامن خص نفسه بالسمو والرفعۀ فأولیاؤه بعزه یعتزون.»
ای آن که ذات خود را به علو مقام و رفعت مخصوص گردانیدی و دوستدارانت را به عزت خود عزیز ساختی.
حسین(ع) مظهر عزت الهی و نهضت او قیامی برای حفظ عزت آدمی و گشودن راه تربیت حقیقی بود تا پس از او همگان به راه و رسمش تربیت شوند و به عزت حقیقی دست یابند.
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 226