زینب(س) اسوۀ شهادت و شجاعت در فرهنگ عاشورا
غلامرضا زرین چیان
در عصر حاضر، زنان ما اگر نتوانند فصاحت و شجاعت را همچون زینب(س) توأمان دارا باشند، لااقل کسب شهامت روحی و اخلاقی برای نایل شدن آنان به حقوق مادی و معنوی و استیفای منش انسانیشان ضروری است. از این رو زینب(س) می تواند برای زن امروز اسوه ای مناسب باشد.
این بانوی بزرگ، سومین فرزند و اولین دختر فاطمۀ زهرا(س) است. چهار یا پنج ساله بود که مادرش را از دست داد. در همان کودکی شاهد رنج مادر و مظلومیت پدر و وارث مسئولیتی بزرگ شد و در کنار پدر ماند تا رشد یابد، تعالی روح یابد و پیام رسان نهضت عاشورا گردد.
در روز عاشورا ایشان دو تن از فرزندانش را در حمایت از راه برادر به میدان شهادت فرستاد. رفتار مادرانه او در طول هجرت از مدینه تا کربلا، در کربلا در روزهای تاسوعا و عاشورا، شتابان در میان خیمه گاه به پرستاری، سفارش و آرام کردن بچه ها و آماده سازی زنان و کودکان برای مقاومت و اسارت، در مسیر شام، قافله دار کاروان مجروح، خسته وداغدار بازماندگان کربلا، در شام و کوفه، روحی بی پروا، بلیغ، زبان آور و مهاجم بر ارکان حکومت جور اموی و در خلوت، سوگوار، دلشکسته و رازگو با پروردگار متعال، همه و همه زینب(س) را حکایت می کند.
زینب در میان زنان دلاور تاریخ، موجودی ذوابعاد است، هم زن شجاعت و دلاوری است هم خداوند بلاغت است، هم عابدی عارف، هم مادری بزرگ، هم پرستاری دلسوز، هم سیاستمداری هوشیار و هم روحی به رقت نسیم. از این است که او
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 227
در میان همۀ این زنان شاخص است و پرنور می درخشد. این حقیقت را در یک مطالعۀ تاریخی می توان به خوبی نشان داد.
پس باید زنان و مردان جامعۀ ما، زینب(س) را - آنچنان که هست - بشناسند تا چگونه زندگی کردن را و چگونه دفاع کردن از حقیقت را بیاموزند و بر پایۀ آن جامعۀ الگو را پایه گذاری کنند.
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 228