دموکراسی در ایران
ژنرال میرزا اسلم بیگ
(روزنامه جنگ، کراچی، 30 / 11 / 78)
سفری که ملت ایران پس از انقلاب به سوی جمهوریت آغاز کرده است هم کانون نیز در چارچوب ارزشهای اسلامی ادامه دارد و رهبران ایرانی در این زمینه از حمایت کامل و همه جانبه مردم برخوردارند آنچه در ذیل درباره دموکراسی در ایران آمده است، پس از سفر اخیر خود به ایران، نگاشته ام اتفاقاً این سفر همزمان با نزدیک شدن انتخابات عمومی 18 فوریه سال 2000 میلادی و همچنین صدمین سال تولد امام خمینی و بیست و یکمین سالگرد انقلاب (اسلامی) ایران بود. در تجلیل از شخصیت امام خمینی(ره) باید توجه داشت که ایشان صاحب یک شخصیت جامع بودند که با تشخیص ویژگیهای درونی افراد ملت، احساسات آنها را چنان برانگیخت که سرنوشت آنها تغییر کرد. این همان خصوصیتی است که امام خمینی را از سایر رهبران بزرگ جهان متمایز می سازد، تاریخ در واقع مجموعه
حضورج. 31صفحه 266
سرگذشتهاست کسانی که افراد برگزیده را می پرستند، با پدید آوردن رسوماتی در دین، در مردم احساس محرومیت بوجود می آورند و آنها را به انتظار یک نجات دهنده می نشانند اما امام خمینی(ره) برخلاف این گونه افراد راه دین اسلام و قرآن را که راهنمای بشریت است در پیش گرفت. امام خمینی(ره) نه تنها ملت را نجات داد بلکه زمینه مناسبی را برای برقراری نظام دموکراسی در ایران فراهم ساخت. در ایران حضور مردم در نظام دموکراسی از طریق انتخابات صورت می گیرد و این همان رکن اساسی است که در هیچ صورتی به تعویق نمی افتد چنانکه با وجود جنگ ایران و عراق و تحریمات اقتصادی و دفاعی، عمل انتخابات بدون هیچ وقفه ای انجام گرفت، هیچگاه در ایران رأی مردم پایمال و یا فدای مصلحت ها نشد. مردم ایران این مقام را پس از یک تلاش مستمر و طولانی جهت تبدیل نظام سلطنتی به یک جامعه سعادتمند بدست آوردند آنها نه معتقد به تندروی هستند و نه طرفدار آزادی بمعنای هرج و مرج راه آنها راهی متعادل است. ژنرال عمر برادلی متعلق به ارتش آمریکا در این باره می گوید: «دانش ما فاقد خردمندی است و قدرت ما در خلاف حکم وجدان حرکت می کند، ما بیشتر با آدمکشی آشنایی داریم تا با نجات انسانها، ما جنگ را بیشتر از صلح می شناسیم ما هرچند مجهز به نیروی اتمی هستیم اما در
حضورج. 31صفحه 267
اخلاق چون ملتی از کودکان شیرخوار هستیم».
انقلاب ایران به مردم جهان آموخت که چگونه باید روابط بین المللی را در چارچوب مقررات اخلاقی قرار داد جای تأسف است که غرب، جامعه و ایدئولوژی ایرانی را نفی و محدودیتهای متعددی برای آن ایجاد کرده است. امام خمینی(ره) معرف هویت ملی ایران است او نجات دهنده جامعه ای است که (امروز) در آن قدرت در اختیار عده مخصوص نبوده بلکه از آن مردم است در واقع، انقلاب ایران پرتو امیدی برای ستمدیدگان جهان است.
جنگ ایران و عراق، توطئه ای بر ضد انقلاب اسلامی ایران بود که هدف آن تقویت نظام سلطنتی بود. یادم هست که زمانیکه جنگ آغاز شد کابینه مرکزی پاکستان طی یک اجلاس اضطراری اعلام کرد که در این جنگ که تا بیش از 10 ـ 15 روز ادامه نخواهد داشت ایران شکست خواهد خورد. من که فکرم کلاً با آنها تفاوت داشت از این پیش بینی حیرت زده شدم و نظرم را چنین بیان کردم که در طول تاریخ، هیچ انقلابی با زور اسلحه شکست نخورده است و ایران در این جنگ پیروز خواهد شد این نظر من، بر مبنای مطالعه ای بود که در زمینه تاریخ اجتماعی و روانشناسی ایرانیان انجام داده بودم. اگرچه ایرانیان در آن زمان ظاهراً وضع آشفته ای داشتند اما من مطمئن بودم که آنها در این جنگ در مقابل دشمن، چون سدی آهنین مقاومت خواهند کرد بعلاوه ایران از قدرت معنوی برخوردار بود و عراق فاقد آن بود زیرا او مرتکب تجاوز شده بود. ایران نه تنها در این جنگ به پیروزی رسید بلکه انقلاب را نیز مستحکم ساخت و امروز این انقلاب از جایگاه پرشکوهی در جهان برخوردار است و می تواند با هرگونه مشکلاتی مبارزه نماید انتخابات ریاست جمهوری ایران که در 23 می 1997 م برگزار شد اهمیت بسزایی داشت تعداد زیادی از مردم در این انتخابات شرکت کردند و از میان آنها اکثریت چشمگیری به آقای خاتمی رأی داده و او را به ریاست جمهوری برگزیدند نتیجه مهمی که از این انتخابات می توان گرفت این است که رقابت سیاسی جامعه را بردبار می سازد و روش مذاکره به حل اختلافات کمک می کند چنانکه در طی مدت انتخابات جاری در ایران تعادلی میان سه گروه بزرگ سیاسی یعنی انقلاب طلبان، اصلاح طلبان و میانه روان برقرار است. در ایران مقام رهبری هدف کلی نظام را تعیین کرده است و آقایان خامنه ای رفسنجانی و خاتمی، قدرتهای سیاسی کشور را به سوی این هدف تعیین شده حرکت می دهند.
واضح است که عمل اصلاحات نه تنها راه سیاسی را هموار خواهد ساخت بلکه اقتصاد مردم را نیز بهتر خواهد کرد پیشرفت و توسعه واقعی، استعدادهای ملی را افزایش خواهد
حضورج. 31صفحه 268
داد و زندگی بهتری را برای تمام اقشار جامعه میسر خواهد ساخت و روح انقلاب همین است. یک مطلب مهم این است که با توجه به تلاشهای ایران و پاکستان به سوی جمهوریت شاید بتوان گفت که بین این دو کشور هماهنگی فکری برقرار است و به همین دلیل است که احترام متقابل بین آنها دیده می شود. جامعه پاکستانی همواره با تندروی مذهبی مخالف و حامی میانه روی بوده است و تمامی انتخابات انجام شده در پاکستان این ادعا را تصدیق می کنند. پاکستان و ایران همواره راه میانه روی را برگزیده اند و این همان وجه اشتراکی است که پیوند عمیقی بین دو کشور برقرار ساخته است.
با ملاحظه انقلاب ایران می توان به واقعیت این سخن کندی (Canady) رئیس جمهور اسبق امریکا پی برد که گفته است «کسانیکه مانع انقلاب مسالمت آمیز می شوند، زمینه انقلاب خشونت آمیز را هموار می سازند. در افغانستان، کشمیر، بوسنی، کوزوو و چچن چنین انقلاباتی رخ داده است که ایران بنیانگذار آن است».
* * * * *
حضورج. 31صفحه 269