فصل در بیان آنکه علما ورثه انبیا علیهم السلام هستند

‏‏فصل در بیان آنکه علما ورثه انبیا علیهم السلام هستند‏

‏‏و این وراثت روحانی است، و ولادت علما از انبیا ولادت ملکوتی است. و انسان همان طور که به حسب نشئه ملکیه و جسمانیه ولیده ملک است، پس از تربیت انبیا و حصول مقام قلب برای او، ولادت ملکوتی پیدا کند. و چنانچه منشأ این ولادت پدر جسمانی است، منشأ آن ولادت انبیا، علیهم السلام، هستند. پس، آنها پدرهای روحانی هستند و وراثت وراثت روحانی باطنی است، و ولادت ولادت ثانوی ملکوتی است. و پس از انبیا شأن تربیت و تعلیم با حضرات علماست که ورّاث روحانی حقیقی انبیا هستند. و انبیا، علیهم السلام، به حسب این مقام روحانیت، مالک درهم و دینار و متوجه به عالم ملک و شئون ملکیه نبودند، وارث آنها به حسب این مقام غیر از علم و معارف چیز دیگر نبوده، گرچه به حسب ولادت ملکی و شئون دنیوی دارای تمام حیثیات بشریّه بودند:‏‏ قُلْ إنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ ‏‎[1]‎

‏
‏‎

‏‏و این حدیث شریف دلالت واضحه بلکه صراحت دارد در وراثت روحانیه، به طوری که ذکر شد. و مقصود رسول اکرم، صلّی الله علیه و آله، از حدیثی که منسوب به آن سرور است که نحن معاشر الأنبیاء لا نورّث‏‎[2]‎‏ بر فرض صحت معلوم است همین بوده که به حسب شأن نبوّت و وراثت روحانی، ارث مال و منال نمی گذاریم، بلکه ارث ما علم است. چنانچه واضح است. و السّلام.‏

‏‎ ‎

‏‎

• . " بگو من بشری مانند شما هستم." (کهف- 110).
• . «ما گروه پیامبران میراث نمی نهیم.» مسند حنبل، ج 2، ص 463.