گوسفند پنج نصاب دارد: اول: چهل، و زکات آن یک گوسفند است. دوم: صد و بیست، و زکات آن دو گوسفند است. سوم: دویست و یک، و زکات آن سه گوسفند است. چهارم: سیصد و یک، و زکات آن بنابر احتیاط واجب چهار گوسفند است. پنجم: چهارصد و بالاتر از آن، که باید آنها را صد صد حساب کند و برای هر صد راس یک گوسفند بدهد. و لازم نیست زکات را از خود گوسفندها بدهد، بلکه اگر گوسفند دیگری بدهد و یا مطابق قیمت گوسفند پول یا جنس دیگر در صورتی که برای فقراء نافع تر باشد بدهد، کفایت می کند.
مساله 1 ـ زکات مابین دونصاب واجب نیست، پس اگر شمارۀ گوسفندهای کسی از نصاب اول که چهل است بیشتر باشد تا به نصاب دوم که صد و بیست و یک است نرسیده فقط باید زکات چهل راس آن را بدهد و زیادی آن زکات ندارد و همچنین است در نصابهای بعد.
مساله 2 ـ زکات شتر و گاو و گوسفندی که به مقدار نصاب برسد واجب است؛ چه همۀ آنها نر باشند یا ماده، یا بعضی نر باشند و بعضی ماده.
مساله 3 ـ اگر برای زکات میش بدهد باید اقلاً داخل سال دوم شده باشد، و اگر بز بدهد باید داخل سال سوم شده باشد.
مساله 4 ـ اگر چند نفر با هم شریک باشند هر کدام آنان که سهمش به نصاب اول رسیده باید زکات بدهد و بر کسی که سهم او کمتر از نصاب اول است زکات واجب نیست.
مساله 5 ـ اگر گاوو گوسفند و شتری که داردو همه مریض یا معیب و یا پیر باشند، می تواند زکات را از خود آنها بدهد، ولی اگر همه سالم و بی عیب و جوان باشند نمی تواند زکات آنها را مریض یا معیب یا پیر بدهد، بلکه اگر بعضی از آنها سالم و بعضی مریض و دسته ای معیب و دستۀ دیگر بی عیب و مقداری پیر و
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 176
تعدادی جوان باشند، احتیاط واجب آن است که برای زکات آنها سالم و بی عیب و متوسط بدهد.
مساله 6 ـ اگر گاو و شتر و گوسفندی که دارد مریض و معیب هم باشند، باید زکات آنها را بدهد.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 177